Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα πολύ μακρινή, οι κάτοικοι αντιμετώπιζαν για πάρα πολλά χρόνια ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα:
Τα ποσοστά ατυχημάτων στους δρόμους της ήταν ιδιαιτέρως αυξημένα…
Τι ιδιαιτέρως αυξημένα, εδώ που τα λέμε ήταν τραγικά: Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι, είτε κατοικούσαν σε πόλη είτε στην επαρχία, είχαν πέσει θύματα κάποιου αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Ή ευθύνονταν για αυτό. Ή και τα δύο.
Περιττό να σας το πω, ο προβληματισμός των πολιτών ήταν έντονος. Πολλοί αναζητούσαν τις αιτίες, προσπαθώντας να δώσουν μια λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Λύση όμως δεν φαινόταν να υπάρχει στον ορίζοντα.
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών της χώρας δεν μπορούσε να μένει αμέτοχο. Κάποια στιγμή και με την ευτυχή συγκυρία της ύπαρξης πολυδιαφημισμένου "πακέτου στήριξης" προσπάθησε να δώσει λύση. Ανήγγειλε λοιπόν πανηγυρικά τον τρόπο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα: Καινούριες λεωφόροι θα κατασκευάζονταν, με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές. Τριπλές και τετραπλές λωρίδες, «έξυπνα» φανάρια, αυτόματες διαβάσεις και δεν συμμαζεύτηκε…
Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να συγχαρούν την ευρηματικότητα της Πολιτείας.
Όμως τίποτα. Οι στατιστικές των ατυχημάτων συνέχισαν να παραμένουν αμείλικτες.
Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα ο πληθυσμός της χώρας μειωνόταν, εξαιτίας των ατυχημάτων στους γυαλιστερούς υπερσύγχρονους δρόμους! Το Υπουργείο όμως δεν είχε εξαντλήσει την ευρηματικότητα του.
Πολύ γρήγορα, ανακοινώθηκε η εισαγωγή νέων και υπερσύγχρονων μέσων μεταφοράς. Εκατομμύρια ευρώ θα σπαταλούνταν για την αγορά αυτοκινήτων με απίστευτες δυνατότητες οχήματα με σύνδεση στο Διαδίκτυο, στοιχεία αυτοματισμού και άλλα τρελά.
Όπως και έγινε.
Τα ποσοστά όμως συνέχισαν να παραμένουν τραγικά.
Αρκετά δημοσιεύματα του Τύπου ξεκίνησαν να ρίχνουν το φταίξιμο στους οδηγούς. "Δεν ενδιαφέρεστε για αυτό που κάνετε" τους κατηγορούσαν. "δεν ξέρετε να οδηγείτε τα καινούργια σας αυτοκίνητα", "Οδηγείτε επιπόλαια", "δεν αντιλαμβάνεστε την ευθύνη της ομαλής οδήγησης".
Η κυβέρνηση, αν δεν τα προκάλεσε αυτά τα δημοσιεύματα, τότε σίγουρα τα χρησιμοποίησε. "Τι άλλο θέλετε;" άρχισαν να δηλώνουν επιφανείς εκπρόσωποι της. "Σας παρέχουμε τους καλύτερους δρόμους και τα καλύτερα αυτοκίνητα. Εσείς φταίτε που δεν οδηγείτε σωστά!"
Αποφασίστηκε λοιπόν ότι θα έπρεπε να θεσπιστούν πιο αυστηροί τρόποι επιλογής για το ποιος θα πρέπει να "κρατάει το τιμόνι". Ειδικές εξετάσεις οδήγησης λοιπόν. Πολλοί μίλησαν για μια επερχόμενη ριζική αλλαγή στα ποσοστά ατυχημάτων.
Θεσπίστηκε λοιπόν το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Οδηγών, μια ανεξάρτητη αρχή που είχε ως στόχο να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις εξετάσεις οδήγησης.
Το βράδυ που θα ανακοινώνονταν τα πορίσματα του Ανώτατου Συμβουλίου, οι τηλεοράσεις στα περισσότερα νοικοκυριά της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας ήταν συντονισμένες στο κρατικό κανάλι. Όλοι οι κάτοικοι ήθελαν να ακούσουν κάτι ελπιδοφόρο.
Μαζί και ο 8χρονος Ρωμανός, που λίγες μόλις βδομάδες νωρίτερα παραλίγο να πέσει θύμα ενός επιπόλαιου οδηγού. Παρακολουθούσε το σχετικό ρεπορτάζ, μαζί με τους γονείς του.
Ο δημοσιογράφος έδειχνε ενθουσιασμένος: "Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί ακροατές. Ευχάριστα νέα έρχονται στη χώρα μας. Οι δραστικές αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με το πρόβλημα των ατυχημάτων, δείχνουν να παίρνουν σάρκα και οστά".
"Σάρκα και οστά; Μπαμπά, το πιστεύεις;" ρώτησε ο Ρωμανός.
"Ναι παιδί μου, κάτι θα ξέρουν αυτοί" αποκρίθηκε ο πατέρας του.
Ο δημοσιογράφος συνέχισε "Μετά από σειρά συνελεύσεων, αποφασίστηκε ο τρόπος με τον οποίον θα εξετάζονται στο εξής οι υποψήφιοι οδηγοί. Οι εξετάσεις θα πραγματοποιούνται κάθε δύο χρόνια υπό άκρα μυστικότητα".
"Κάθε δυο χρόνια; Υπό άκρα μυστικότητα;" ρώτησε ο Ρωμανός.
"Ναι παιδί μου. Κάτι θα ξέρουν αυτοί" αποκρίθηκε η μητέρα του.
Ο δημοσιογράφος συνέχισε "Οι εξετάσεις, οι οποίες θα είναι ικανές να διαχωρίσουν όσους είναι σε θέση να οδηγήσουν σωστά, θα είναι γραπτές. Οι υποψήφιοι οδηγοί θα εξετάζονται σε όλα ανεξαιρέτως σήματα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας"
"Σε όλα τα σήματα;" ρώτησε ο Ρωμανός. "Μόνο στα σήματα;"
Ναι Ρωμανέ. Μόνο στα σήματα.
Κάτι θα ξέρουν αυτοί.
Τα ποσοστά ατυχημάτων στους δρόμους της ήταν ιδιαιτέρως αυξημένα…
Τι ιδιαιτέρως αυξημένα, εδώ που τα λέμε ήταν τραγικά: Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι, είτε κατοικούσαν σε πόλη είτε στην επαρχία, είχαν πέσει θύματα κάποιου αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Ή ευθύνονταν για αυτό. Ή και τα δύο.
Περιττό να σας το πω, ο προβληματισμός των πολιτών ήταν έντονος. Πολλοί αναζητούσαν τις αιτίες, προσπαθώντας να δώσουν μια λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Λύση όμως δεν φαινόταν να υπάρχει στον ορίζοντα.
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών της χώρας δεν μπορούσε να μένει αμέτοχο. Κάποια στιγμή και με την ευτυχή συγκυρία της ύπαρξης πολυδιαφημισμένου "πακέτου στήριξης" προσπάθησε να δώσει λύση. Ανήγγειλε λοιπόν πανηγυρικά τον τρόπο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα: Καινούριες λεωφόροι θα κατασκευάζονταν, με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές. Τριπλές και τετραπλές λωρίδες, «έξυπνα» φανάρια, αυτόματες διαβάσεις και δεν συμμαζεύτηκε…
Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να συγχαρούν την ευρηματικότητα της Πολιτείας.
Όμως τίποτα. Οι στατιστικές των ατυχημάτων συνέχισαν να παραμένουν αμείλικτες.
Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα ο πληθυσμός της χώρας μειωνόταν, εξαιτίας των ατυχημάτων στους γυαλιστερούς υπερσύγχρονους δρόμους! Το Υπουργείο όμως δεν είχε εξαντλήσει την ευρηματικότητα του.
Πολύ γρήγορα, ανακοινώθηκε η εισαγωγή νέων και υπερσύγχρονων μέσων μεταφοράς. Εκατομμύρια ευρώ θα σπαταλούνταν για την αγορά αυτοκινήτων με απίστευτες δυνατότητες οχήματα με σύνδεση στο Διαδίκτυο, στοιχεία αυτοματισμού και άλλα τρελά.
Όπως και έγινε.
Τα ποσοστά όμως συνέχισαν να παραμένουν τραγικά.
Αρκετά δημοσιεύματα του Τύπου ξεκίνησαν να ρίχνουν το φταίξιμο στους οδηγούς. "Δεν ενδιαφέρεστε για αυτό που κάνετε" τους κατηγορούσαν. "δεν ξέρετε να οδηγείτε τα καινούργια σας αυτοκίνητα", "Οδηγείτε επιπόλαια", "δεν αντιλαμβάνεστε την ευθύνη της ομαλής οδήγησης".
Η κυβέρνηση, αν δεν τα προκάλεσε αυτά τα δημοσιεύματα, τότε σίγουρα τα χρησιμοποίησε. "Τι άλλο θέλετε;" άρχισαν να δηλώνουν επιφανείς εκπρόσωποι της. "Σας παρέχουμε τους καλύτερους δρόμους και τα καλύτερα αυτοκίνητα. Εσείς φταίτε που δεν οδηγείτε σωστά!"
Αποφασίστηκε λοιπόν ότι θα έπρεπε να θεσπιστούν πιο αυστηροί τρόποι επιλογής για το ποιος θα πρέπει να "κρατάει το τιμόνι". Ειδικές εξετάσεις οδήγησης λοιπόν. Πολλοί μίλησαν για μια επερχόμενη ριζική αλλαγή στα ποσοστά ατυχημάτων.
Θεσπίστηκε λοιπόν το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Οδηγών, μια ανεξάρτητη αρχή που είχε ως στόχο να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις εξετάσεις οδήγησης.
Το βράδυ που θα ανακοινώνονταν τα πορίσματα του Ανώτατου Συμβουλίου, οι τηλεοράσεις στα περισσότερα νοικοκυριά της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας ήταν συντονισμένες στο κρατικό κανάλι. Όλοι οι κάτοικοι ήθελαν να ακούσουν κάτι ελπιδοφόρο.
Μαζί και ο 8χρονος Ρωμανός, που λίγες μόλις βδομάδες νωρίτερα παραλίγο να πέσει θύμα ενός επιπόλαιου οδηγού. Παρακολουθούσε το σχετικό ρεπορτάζ, μαζί με τους γονείς του.
Ο δημοσιογράφος έδειχνε ενθουσιασμένος: "Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί ακροατές. Ευχάριστα νέα έρχονται στη χώρα μας. Οι δραστικές αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με το πρόβλημα των ατυχημάτων, δείχνουν να παίρνουν σάρκα και οστά".
"Σάρκα και οστά; Μπαμπά, το πιστεύεις;" ρώτησε ο Ρωμανός.
"Ναι παιδί μου, κάτι θα ξέρουν αυτοί" αποκρίθηκε ο πατέρας του.
Ο δημοσιογράφος συνέχισε "Μετά από σειρά συνελεύσεων, αποφασίστηκε ο τρόπος με τον οποίον θα εξετάζονται στο εξής οι υποψήφιοι οδηγοί. Οι εξετάσεις θα πραγματοποιούνται κάθε δύο χρόνια υπό άκρα μυστικότητα".
"Κάθε δυο χρόνια; Υπό άκρα μυστικότητα;" ρώτησε ο Ρωμανός.
"Ναι παιδί μου. Κάτι θα ξέρουν αυτοί" αποκρίθηκε η μητέρα του.
Ο δημοσιογράφος συνέχισε "Οι εξετάσεις, οι οποίες θα είναι ικανές να διαχωρίσουν όσους είναι σε θέση να οδηγήσουν σωστά, θα είναι γραπτές. Οι υποψήφιοι οδηγοί θα εξετάζονται σε όλα ανεξαιρέτως σήματα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας"
"Σε όλα τα σήματα;" ρώτησε ο Ρωμανός. "Μόνο στα σήματα;"
Ναι Ρωμανέ. Μόνο στα σήματα.
Κάτι θα ξέρουν αυτοί.