Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσω κάτι σημαντικό σχετικά με τον τίτλο.
Αξιολόγηση; Πολύ γενικό δεν ακούγεται αυτό;
Όντως είναι πολύ γενικός ο όρος. Και μόνο για το πλαίσιο της διδασκαλίας φυσικών επιστημών, ο όρος "αξιολόγηση" μπορεί να σημαίνει:
- αξιολόγηση μαθητών. Ελληνιστί: "για να δούμε, έμαθε τίποτα;"...
- αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Εδώ τζιζ!
- και τέλος νομίζω αξιολόγηση διδασκαλίας / διδακτικού υλικού.
Και καθένα από αυτά, χωράει τουλάχιστον 5 καφέδες συζήτηση. Και εγώ θέλω να κοιμηθώ σήμερα, οπότε ας διαλέξω...
Έχουμε + λέμε =
.jpeg)
Αξιολόγηση του μαθητή. Για να είμαι ειλικρινής, αμέσως μετά το τέλος του τριμήνου, δεν μου βγαίνει και πολύ να μιλήσω για αυτή την ιστορία. Θα το αφήσω για άλλη φορά ρε κοίτα που φτάσαμε, κουράστηκε και ο αξιολογητής!
Αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Χμ... Από τη μία πλευρά, η άποψη "μα καλά, υπάρχει κάποιος μηχανισμός που ελέγχει αν οι εκπαιδευτικοί κάνουμε καλά τη δουλειά μας;". Από την άλλη, το εργασιακό επιχείρημα: "και τι θα κάνουμε δηλαδή, μια ζωή θα περνάμε εξετάσεις; Τί δουλειά είναι αυτή". Ο καθένας με το δίκιο του κι εγώ πάλι με το δικαίωμα να τοποθετηθώ άλλη φορά
Και φτάνουμε στην αξιολόγηση της διδασκαλίας ή/και του διδακτικού υλικού. Που έχω την αμυδρή πες εντύπωση ότι δεν την πολυσυζητάμε, συνάδελφοι. Ειδικά άμα μιλάμε για τη δική μας διδασκαλία ή το υλικό εμείς χρησιμοποιούμε.
Από τις συγκρίσεις που ενοχλούν: Αν στήσεις αυτί στο γραφείο των καθηγητών, αργά ή γρήγορα θα την ακούσεις τη φράση "ρε κοίτα τί μου απαντά το UFO σε αυτή την άσκηση". Αν όμως θες να ακούσεις το πιο πολιτισμένο "παιδιά έκανα το εξής λάθος σε κείνο το μάθημα", μάλλον θα χρειαστείς την τύχη με το μέρος σου...
Και το χειρότερο είναι ότι υποψιάζομαι πως δεν είναι απλά ότι δεν συζητάμε για το πώς τα πήγαμε στη τάδε ή τη δείνα διδασκαλία, αλλά ότι μερικοί ούτε καν το σκεφτόμαστε. Ατομικά δηλαδή...
Λοιπόν. Το επιχείρημα ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνουμε εκτός μαθημάτων, οπότε καμιά φορά δεν προλαβαίνουμε, μπορώ να το καταλάβω. Κι εγώ στο ίδιο καζάνι βράζω. Δεν μιλάμε όμως για μια λεπτομέρεια της διδασκαλίας, έτσι; Μιλάμε για το βασικό τρόπο να γίνει η δουλειά μας καλύτερη κάτι που θεωρώ αυτονόητο ότι θέλουμε να γίνεται...
Και δεν είναι και τίποτα φοβερό, μην τρελαθούμε. Οργάνωση χρειάζεται. Λιγότερη από την οργάνωση που χρειάζεται για να καταγράψεις την επίδοση 30 πιτσιρικάδων στο τρίμηνο και σ'έχω δει αρκετά σχολαστικό σε κάτι τέτοια...
Η διδακτική έχει προτείνει το "ημερολόγιο του δασκάλου". Όπως το ακούς: ημερολόγιο στο οποίο ο εκπαιδευτικός καταγράφει σκέψεις και προβληματισμούς, με σκοπό να αναστοχαστεί σε ότι πήγε ή δεν πήγε καλά.
Εγώ θα είμαι περισσότερο ρεαλιστής. Ένα μικρό σημειωματάριο είναι αρκετό. Ένα σημειωματάριο με όσα βλέπουμε να μην "τραβάνε". Όποτε προλαβαίνουμε και λίγα κάθε φορά. Ένα σημειωματάριο, συζήτηση με κανα συνάδελφο και αβέρτα δοκιμές!
Και τί μπορείς να δοκιμάσεις; ένα σωρό! 'Ορεξη να'χεις... Διάβασε ας πούμε αυτό το άρθρο το οποίο απευθύνεται σε νέους δασκάλους. Σίγουρα θα βρεις πολλές ιδέες, έτοιμες προς δοκιμή!
Το σημαντικό είναι να γνωρίζουμε κάθε φορά τι αξιολογούμε. Το συγκεκριμένο τρόπο να ξεκινάω το μάθημα, τη συγκεκριμένη ιδέα (πχ. έφερα στη τάξη ένα δημοσίευμα σχετικό με το μάθημα: έγινε τίποτα καλύτερο; Κι αν ναι, τι;), τον συγκεκριμένο τρόπο να αναπαραστήσουμε ένα κομμάτι γνώσης (πινακάκι από το σχολικό βιβλίο, σχεδιάγραμμα στον πίνακα, ιστοσελίδα από το δίκτυο κτλ).
Ή ας πούμε μπορούμε να προσέχουμε και τα διαγωνίσματα που βάζουμε. Ένα αρχείο χρειάζεται. Και αστερίσκους! Αστερίσκο σε όποιο ερώτημα βλέπουμε ότι είναι αρκετοί οι μαθητές που δεν καταλαβαίνουν "τί ζητάει το θέμα". Σιγά το δύσκολο.
Επίλογος. Τα πράγματα συνάδελφοι είναι απλά:
Το "30 χρόνια εκπαιδευτικός" μπορεί να σημαίνει "30 χρόνια βελτιώνομαι", μπορεί όμως να σημαίνει και "30 χρόνια κολλημένος".
Ο καθένας ας αποφασίσει που ανήκει...
Αξιολόγηση; Πολύ γενικό δεν ακούγεται αυτό;
Όντως είναι πολύ γενικός ο όρος. Και μόνο για το πλαίσιο της διδασκαλίας φυσικών επιστημών, ο όρος "αξιολόγηση" μπορεί να σημαίνει:
- αξιολόγηση μαθητών. Ελληνιστί: "για να δούμε, έμαθε τίποτα;"...
- αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Εδώ τζιζ!
- και τέλος νομίζω αξιολόγηση διδασκαλίας / διδακτικού υλικού.
Και καθένα από αυτά, χωράει τουλάχιστον 5 καφέδες συζήτηση. Και εγώ θέλω να κοιμηθώ σήμερα, οπότε ας διαλέξω...
Έχουμε + λέμε =
.jpeg)
Αξιολόγηση του μαθητή. Για να είμαι ειλικρινής, αμέσως μετά το τέλος του τριμήνου, δεν μου βγαίνει και πολύ να μιλήσω για αυτή την ιστορία. Θα το αφήσω για άλλη φορά ρε κοίτα που φτάσαμε, κουράστηκε και ο αξιολογητής!
Αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Χμ... Από τη μία πλευρά, η άποψη "μα καλά, υπάρχει κάποιος μηχανισμός που ελέγχει αν οι εκπαιδευτικοί κάνουμε καλά τη δουλειά μας;". Από την άλλη, το εργασιακό επιχείρημα: "και τι θα κάνουμε δηλαδή, μια ζωή θα περνάμε εξετάσεις; Τί δουλειά είναι αυτή". Ο καθένας με το δίκιο του κι εγώ πάλι με το δικαίωμα να τοποθετηθώ άλλη φορά
Και φτάνουμε στην αξιολόγηση της διδασκαλίας ή/και του διδακτικού υλικού. Που έχω την αμυδρή πες εντύπωση ότι δεν την πολυσυζητάμε, συνάδελφοι. Ειδικά άμα μιλάμε για τη δική μας διδασκαλία ή το υλικό εμείς χρησιμοποιούμε.
Από τις συγκρίσεις που ενοχλούν: Αν στήσεις αυτί στο γραφείο των καθηγητών, αργά ή γρήγορα θα την ακούσεις τη φράση "ρε κοίτα τί μου απαντά το UFO σε αυτή την άσκηση". Αν όμως θες να ακούσεις το πιο πολιτισμένο "παιδιά έκανα το εξής λάθος σε κείνο το μάθημα", μάλλον θα χρειαστείς την τύχη με το μέρος σου...
Και το χειρότερο είναι ότι υποψιάζομαι πως δεν είναι απλά ότι δεν συζητάμε για το πώς τα πήγαμε στη τάδε ή τη δείνα διδασκαλία, αλλά ότι μερικοί ούτε καν το σκεφτόμαστε. Ατομικά δηλαδή...
Λοιπόν. Το επιχείρημα ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνουμε εκτός μαθημάτων, οπότε καμιά φορά δεν προλαβαίνουμε, μπορώ να το καταλάβω. Κι εγώ στο ίδιο καζάνι βράζω. Δεν μιλάμε όμως για μια λεπτομέρεια της διδασκαλίας, έτσι; Μιλάμε για το βασικό τρόπο να γίνει η δουλειά μας καλύτερη κάτι που θεωρώ αυτονόητο ότι θέλουμε να γίνεται...
Και δεν είναι και τίποτα φοβερό, μην τρελαθούμε. Οργάνωση χρειάζεται. Λιγότερη από την οργάνωση που χρειάζεται για να καταγράψεις την επίδοση 30 πιτσιρικάδων στο τρίμηνο και σ'έχω δει αρκετά σχολαστικό σε κάτι τέτοια...
Η διδακτική έχει προτείνει το "ημερολόγιο του δασκάλου". Όπως το ακούς: ημερολόγιο στο οποίο ο εκπαιδευτικός καταγράφει σκέψεις και προβληματισμούς, με σκοπό να αναστοχαστεί σε ότι πήγε ή δεν πήγε καλά.Εγώ θα είμαι περισσότερο ρεαλιστής. Ένα μικρό σημειωματάριο είναι αρκετό. Ένα σημειωματάριο με όσα βλέπουμε να μην "τραβάνε". Όποτε προλαβαίνουμε και λίγα κάθε φορά. Ένα σημειωματάριο, συζήτηση με κανα συνάδελφο και αβέρτα δοκιμές!
Και τί μπορείς να δοκιμάσεις; ένα σωρό! 'Ορεξη να'χεις... Διάβασε ας πούμε αυτό το άρθρο το οποίο απευθύνεται σε νέους δασκάλους. Σίγουρα θα βρεις πολλές ιδέες, έτοιμες προς δοκιμή!
Το σημαντικό είναι να γνωρίζουμε κάθε φορά τι αξιολογούμε. Το συγκεκριμένο τρόπο να ξεκινάω το μάθημα, τη συγκεκριμένη ιδέα (πχ. έφερα στη τάξη ένα δημοσίευμα σχετικό με το μάθημα: έγινε τίποτα καλύτερο; Κι αν ναι, τι;), τον συγκεκριμένο τρόπο να αναπαραστήσουμε ένα κομμάτι γνώσης (πινακάκι από το σχολικό βιβλίο, σχεδιάγραμμα στον πίνακα, ιστοσελίδα από το δίκτυο κτλ).
Ή ας πούμε μπορούμε να προσέχουμε και τα διαγωνίσματα που βάζουμε. Ένα αρχείο χρειάζεται. Και αστερίσκους! Αστερίσκο σε όποιο ερώτημα βλέπουμε ότι είναι αρκετοί οι μαθητές που δεν καταλαβαίνουν "τί ζητάει το θέμα". Σιγά το δύσκολο.
Επίλογος. Τα πράγματα συνάδελφοι είναι απλά:
Το "30 χρόνια εκπαιδευτικός" μπορεί να σημαίνει "30 χρόνια βελτιώνομαι", μπορεί όμως να σημαίνει και "30 χρόνια κολλημένος".
Ο καθένας ας αποφασίσει που ανήκει...
9 σχόλια:
χrysostomos:
"Αν όμως θες να ακούσεις το πιο πολιτισμένο "παιδιά έκανα το εξής λάθος σε κείνο το μάθημα", μάλλον θα χρειαστείς την τύχη με το μέρος σου..."
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Δυστυχώς, πολλοί από μας είμαστε αρκετά κομπλεξικοί ακόμα. Τέτοιες συζητήσεις δε γίνονται. Εγώ προσωπικά μόνο με τη γυναίκα μου κάνω.
Αντιθέτως αφθονούν οι διάλογοι που περιέχουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους μαθητές. Θεωρείται δε και φυσιολογική συμπεριφορά. Δεν ξέρω όμως πως θα αντιδρούσαμε όλοι μας, αν ο γιατρός μάς πληροφορούσε πως πάσχουμε από κάποια ανίατη ασθένεια και εν συνεχεία μας καθύβριζε επειδή αρρωστήσαμε.
Odyssea, βλέπω συμφωνούμε κι αυτό είναι ωραίο.
Διαφωνώ μόνο στο χαρακτηρισμό: "πολλοί από μας είμαστε αρκετά κομπλεξικοί ακόμα".
Δε νομίζω ότι είναι θέμα κομπλεξισμού. Απλά κι εμείς έτσι έχουμε μάθει: Θυμάσαι εσύ κανένα δάσκαλο/καθηγητή σου να λεει "εδώ παιδιά έκανα λάθος"; Εγώ πάντως όχι.
Δεν έχουμε δει δασκάλους να παραδέχονται και να μιλούν για τα λάθη τους, γι αυτό δεν το κάνουμε κι εμείς.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Και να' ταν μόνο το θέμα του λάθους! Ένα σωρό συμπεριφορές μας μέσα στη ταξη, πόσο έχουμε σκεφτεί αν είναι επιλεγμένες ή αν είναι (εστω και ασυνείδητες) αντιγραφές διδασκαλίων με τις οποίες "μεγαλώσαμε"...;
Αυτό που λέμε "εκπαιδευτική παράδοση" (και που όλοι το κουβαλάμε), είναι, κατά τη γνώμη μου, το πιο δύσκολο εμπόδιο στο να βελτιώσουμε τη δουλειά μας...
Η αξιολόγηση είναι τεράστιο θέμα... Για την αξιολόγηση(ποια;;;;) των μαθητών του Δημοτικού έχω πάρει θέση στο blog μου και είμαι εντελώς αντίθετος με τον τρόπο που γίνεται. Μόνο που το ξανασκέφτομαι , εκνευρίζομαι!
Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, είμαι επιφυλακτικός γιατί δεν ξέρω ποιοι θα την κάνουν και με ποια κριτήρια. Θεωρητικά , ακούγεται καλό αλλά στην πράξη φοβάμαι ότι θα αποδειχτεί μια τεράστια μπαρούφα!
Για την (αυτο)αξιολόγηση της διδασκαλίας μας και του υλικού που χρησιμοποιούμε είμαι πιο θετικός. Συχνά στο γραφείο διδασκόντων συζητάμε για ιδέες που μπορούν να βελτιώσουν το μάθημα μας. Επίσης , από τις αντιδράσεις των μαθητών (συμμετοχή ή χασμουρητά) μπορούμε να καταλάβουμε αρκετά πράγματα. Εννοείται πως όσο πιο καλή προετοιμασία κάνεις και πιο πολλά εποπτικά μέσα χρησιμοποιείς (χωρίς υπερβολές) τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται το μάθημα. Αυτό που με ενδιαφέρει ,όμως, περισσότερο είναι να μπορώ να αξιολογήσω τα σχολικά βιβλία σχετικά με το περιέχομενο , την ποιότητα και την ποσότητα της ύλης(πάλι νευρίασα...). Μπορώ;;; Ή μήπως η γνώμη η δική μου και των υπόλοιπων εκπ/κων είναι ασήμαντη μπροστά στην άποψη των "σοφών" που τα έγραψαν;
Αυτά τα ολίγα!
Χρυσόστομε, συμφωνώ πως ο χαρακτηρισμός ήταν ατυχής, μια αντίδραση της στιγμής.
Δυσλεξικέ δάσκαλε, όσον αφορά τις αντιρρήσεις σου σχετικά με την ποσότητα της ύλης, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω. Δεν ξέρω για τους μαθητές μου αλλά εμένα πάντως μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω πολλά!!!
Υστερόγραφο: Εννοείται πως η γνώμη μας δεν παίζει κανένα ρόλο. Λες και είμαστε τίποτα… Ένα πανεπιστήμιο τελειώσαμε, ας μην παίρνουν και τα μυαλά μας αέρα!
@δυσλεκτικ τιτσερ
Λες: Εννοείται πως όσο πιο καλή προετοιμασία κάνεις τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται το μάθημα
συμφωνώ απόλυτα
συμπληρώνεις και [όσο] πιο πολλά εποπτικά μέσα χρησιμοποιείς (χωρίς υπερβολές) τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται το μάθημα.
Δεν είμαι σίγουρος... Κι όλες αυτές οι πανέξυπνες διαλέξεις που αραιά και που πετυχαίνουμε;
(εδώ ας πούμε μία από τις αγαπημένες μου: http://www.youtube.com/watch?v=AU8PId_6xec)
Δεν νομίζω είναι τα εποπτικά μέσα η "λύση του κακού". Είναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολύ καλά μέχρι και καταστροφικά.
@odysseas
"Εννοείται πως η γνώμη μας δεν παίζει κανένα ρόλο. Λες και είμαστε τίποτα…"
κανένα ρόλο; Μπα...
Προσωπικά, λέω πως για όσο οι κουβέντες μας βελτιώνουν έστω και κάτι ελάχιστο στη διδασκαλία μας (που πιστεύω ότι γίνεται), είμαι καλυμμένος...
Μάλλον με παρεξήγησες. Το σχόλιό μου ήταν ειρωνικό και στόχευε το ΥΠΕΠΘ που δε μας δίνει τη δυνατότητα να εκφέρουμε κρίσεις σχετικά με τα σχολικά βιβλία. Προσωπικά, συμφωνώ μαζί σου και επαυξάνω όταν γράφεις: "Προσωπικά, λέω πως για όσο οι κουβέντες μας βελτιώνουν έστω και κάτι ελάχιστο στη διδασκαλία μας (που πιστεύω ότι γίνεται), είμαι καλυμμένος..."
Όσον αφορά τα εποπτικά μέσα μην ξεχνάς ότι ο δυσλεξικός δάσκαλος, όπως και εγώ, δουλεύουμε στο Δημοτικό. Εκεί η διάλεξη δεν είναι και τόσο αποτελεσματική.
Οδυσσέα , απ' ότι κατάλαβαίνω συμφωνούμε.
Χρυσόστομε , κι εμείς συμφωνούμε! Τα εποπτικά μέσα δεν είναι πανάκεια , αλλά μια σωστή χρήση τους σίγουρα βοηθάει. Όσο για τις διαλέξεις, έχω να πω ότι είναι καλές αλλά όχι για πολλή ώρα. Τα παιδιά έχουν περιορισμένο χρόνο συγκέντρωσης και προσοχής.
Πάω να πετάξω χαρταετό!!!
..το ιδανικό είναι να είμαστε στην κατηγορία 30 χρόνια βελτιωνόμαστε..είναι λυπηρό να βλέπεις εκπαιδευτικούς, ακόμα και νέους, να είναι "κολλημένοι" και να θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντία.
Να είσαι καλά :)
αριστα!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου