Σχετικά πρόσφατα δημοσίευσα τα θέματα που έβαλα στις εξετάσεις της Α' Γυμνασίου στο μάθημα της βιολογίας. Δεν το κρύβω ότι είχα μια κάποια αγωνία για το τί είδους αντιδράσεις θα εισέπραττα από τους αναγνώστες του "Ας μπούμε σε μια τάξη".
Οδηγήθηκα σε δύο εκπλήξεις.
Η πρώτη ήταν μια αναπάντεχη και απότομη αύξηση της επισκεψιμότητας στο "Ας μπούμε σε μια τάξη". Μιλάμε για καμιά τριανταριά επισκέψεις παραπάνω την ημέρα. Επισκέψεις που στη συντριπτική τους πλειοψηφία "έρχονταν" από αναζητήσεις στο google με λέξεις κλειδιά όπως "θέματα εξετάσεων", "διαγώνισμα βιολογίας α'γυμνασίου" και τα συναφή.
Που λογικό είναι να μου βγάζει σαν συμπέρασμα το ότι υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι που αναζητούν έτοιμο υλικό, θέματα εξετάσεων κ.α. Κάτι που φυσικά δεν είναι κακό. Αυτός ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που δημοσίευσα τα θέματα.
Η δεύτερη όμως έκπληξη ήταν κάτι που κάπως με ενόχλησε: ελάχιστοι από τους συναδέλφους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου για κριτική αυτών των θεμάτων.
Πιο συγκεκριμένα έγραφα: "Συνάδελφε, αν θες να το χρησιμοποιήσεις, φυσικά και μπορείς να "κατεβάσεις" το συγκεκριμένο αρχείο [ενν. τα θέματα] [...]. Να σου πω όμως την αλήθεια, περισσότερο θα με ενδιέφερε η άποψη σου για την επιλογή των θεμάτων..."
Για την ακρίβεια, μέχρι σήμερα 20 μέρες μετά έχω δεχθεί σχόλια περί των θεμάτων μόνο από τον BioLogo, από τον Οδυσσέα και από τον bioblogist (ο οποίος μάλιστα έχει αφιερώσει ολόκληρη δημοσίευση "επί του θέματος" δηλαδή μπόλικο από το χρόνο του...).
(Εντάξει, υπάρχει και ο φίλος Γιώργος που με πήρε τηλέφωνο για να μου πει την άποψη του, αλλά αυτόν δεν τον μετράω:
μιλάμε στο τηλέφωνο για άπειρα ζητήματα διδασκαλίας, το συγκεκριμένο είναι σταγόνα στον ωκεανό...)
Με μια πρόχειρη λοιπόν εκτίμηση, υπολογίζω ότι αυτά τα θέματα εξετάσεων έχουν περάσει από τη "ματιά" περισσοτέρων από 100 συναδέλφων και έχουν σχολιαστεί μόνο από τρεις!
Που σημαίνει ότι αυτό το "πάρε δώσε" που τα ιστολόγια μας χαρίζουν τη δυνατότητα να έχουμε (θυμίσου τί έλεγα εδώ), πολλοί το βλέπουν μόνο από τη μεριά του "πάρε"...
Και κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ανθρώπους που καλούνται να διαπαιδαγωγήσουν άλλους, είναι τραγικό.
Κρίμα.
Οδηγήθηκα σε δύο εκπλήξεις.
Η πρώτη ήταν μια αναπάντεχη και απότομη αύξηση της επισκεψιμότητας στο "Ας μπούμε σε μια τάξη". Μιλάμε για καμιά τριανταριά επισκέψεις παραπάνω την ημέρα. Επισκέψεις που στη συντριπτική τους πλειοψηφία "έρχονταν" από αναζητήσεις στο google με λέξεις κλειδιά όπως "θέματα εξετάσεων", "διαγώνισμα βιολογίας α'γυμνασίου" και τα συναφή.
Που λογικό είναι να μου βγάζει σαν συμπέρασμα το ότι υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι που αναζητούν έτοιμο υλικό, θέματα εξετάσεων κ.α. Κάτι που φυσικά δεν είναι κακό. Αυτός ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που δημοσίευσα τα θέματα.
Η δεύτερη όμως έκπληξη ήταν κάτι που κάπως με ενόχλησε: ελάχιστοι από τους συναδέλφους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μου για κριτική αυτών των θεμάτων.
Πιο συγκεκριμένα έγραφα: "Συνάδελφε, αν θες να το χρησιμοποιήσεις, φυσικά και μπορείς να "κατεβάσεις" το συγκεκριμένο αρχείο [ενν. τα θέματα] [...]. Να σου πω όμως την αλήθεια, περισσότερο θα με ενδιέφερε η άποψη σου για την επιλογή των θεμάτων..."
Για την ακρίβεια, μέχρι σήμερα 20 μέρες μετά έχω δεχθεί σχόλια περί των θεμάτων μόνο από τον BioLogo, από τον Οδυσσέα και από τον bioblogist (ο οποίος μάλιστα έχει αφιερώσει ολόκληρη δημοσίευση "επί του θέματος" δηλαδή μπόλικο από το χρόνο του...).
(Εντάξει, υπάρχει και ο φίλος Γιώργος που με πήρε τηλέφωνο για να μου πει την άποψη του, αλλά αυτόν δεν τον μετράω:
μιλάμε στο τηλέφωνο για άπειρα ζητήματα διδασκαλίας, το συγκεκριμένο είναι σταγόνα στον ωκεανό...)
Με μια πρόχειρη λοιπόν εκτίμηση, υπολογίζω ότι αυτά τα θέματα εξετάσεων έχουν περάσει από τη "ματιά" περισσοτέρων από 100 συναδέλφων και έχουν σχολιαστεί μόνο από τρεις!
Που σημαίνει ότι αυτό το "πάρε δώσε" που τα ιστολόγια μας χαρίζουν τη δυνατότητα να έχουμε (θυμίσου τί έλεγα εδώ), πολλοί το βλέπουν μόνο από τη μεριά του "πάρε"...
Και κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ανθρώπους που καλούνται να διαπαιδαγωγήσουν άλλους, είναι τραγικό.
Κρίμα.
14 σχόλια:
Πολύ δίκιο έχεις, Χρυσόστομε.
Πάντως , είναι και το πλαίσιο τέτοιο ( "σέρφιν", χἀζεμα, έλλειψη χρόνου για πολλά, ραθυμία κριτικής επεξεργασίας, εθισμός στην παθητικότητα, αποξένωση από την πρωτοβουλία και τη συμμετοχή, ανωνυμία και "εν κρυπτώ" χειρισμοί κλπκκλπ ) που ευνοεί μια τέτοια στάση.
Ξέρεις πόσοι μαθητές στο σχολείο μου έκαναν παρατηρήσεις καθημερινά ( κατά κανόνα επικριτικές! ) για κάποια ανάρτηση του ιστολόγιου του σχολείου μας, κάποια ανάρτηση που επί ματαίω περίμενε το σχολιασμό της;!
Απόψε το "καλή συνέχεια " το νιώθω πιο απαραίτητο!
Χρυσόστομε με τσίγκλισες ...
Δεν διδάσκω βιολογία, δεν έχω διδάξει ποτέ, είμαι φυσικός σε λύκειο. Ο μικρός μου γυιός όμως είναι στην Α΄ γυμνασίου και κάποιες φορές χρειάστηκε να τον βοηθήσω λίγο. Απλά επιβέβαίωσα την ασχετοσύνη μου στο αντικείμενο. Είναι γνωστό, κουβαλάμε ότι μάθαμε στο γυμνάσιο-λύκειο ... και αυτοσχεδίάζουμε ή αυτομορφωνόμαστε χωρίς βάσεις χωρίς υπόβαθρο. Τέλος πάντων.
Σε τι με τσίγλησες τότε;
Είναι αλήθεια ότι όταν ανάρτησες τα θέματα, τους έριξα μια γρήγορη ματιά. Μετά το σημερινό σου ... παράπονο προσπάθησα να τα δω και από την άλλη σκοπιά, όχι την ματιά του βιολόγου. Μερικές σκέψεις επαναλαμβάνω σκέψεις ούτε καν απόψεις:
1) Μπράβο που χρησιμοποείς ερςτήσεις "κλειστού τύπου". Το κουβεντιάζουμε αν θες αυτό.
2) Λάθος νομίζω ότι στην ίδιο θέμα, κολλάς και μία ανάπτυξης, με αποτέλεσμα να δείχνεις ότι δεν τις εμπιστεύσαι ακόμα ...
3) Η ανάκληση γνώσης μπορεί να αξιολγεί σε 1ο επίπεδο, όμως δεν αξιογεί απαραίτητα την παπαγαλία, ώστε να καταδικάζεται.
4) Μήπως πρέπει να βάζουμε 9 θέματα και όχι 18 ή 36;
5) Η βαρύτητα μιας ερώτησης γιατί να διαφοροποιείται από διαγωνισμό σε διαγωνισμό; και για να γίνω σαφέστερος εδώ, μιά ερώτηση ανάπτυξης στις πανελλαδικές βαθμολογείται με 2,5 βαθμούς, ενώ στις προαγωγικές της Α΄ γυμνασίου, με 1,1.
Μάλλον είμαι από τους 100 τακτικούς επισκέπτες σου εδώ και αρκετό καιρό, δεν ανήκω όμως σε καμμία περίπτωση στους πάρε ...
Παπαδάκης Γιάννης
χρυσόστομε τα θέματα των εξετάσεων αποτελούν απεικόνιση της διδασκαλίας ή αυτού που επιδιώκει ο αξιολογιτής να πετύχει από τη διδασκαλία; αν ο αξιολογητής έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση για τη διδασκαλία "περνάει" σε ασφαλείς ρουτίνες τύπου SOS που εξασφαλιζουν ευκολία στη διόρθωση, σωστές ισορροπίες με μαθητές, θεμούς και τον κοινωνικό χώρο που εντάσσεται το σχολείο. Ένα κριτήριο για τα θέματα, εν προκειμένω για τα θέματά σου είναι το ακόλουθο: πόσοι μαθητές σου ασχολήθηκαν λειτουργικά και με τα έξι θέματα. Τα "αγγάλιασαν", πολέμισαν μ' αυτά; αναγνώρισαν τα ερωτήματα, άσχετα αν τα απάντησαν σωστά; Αυτό αποτελεί κριτήριο για τη λειτουργικότητα των θεμάτων. Παρακαλώ δώσε μας κάποια ποιοτικά στοιχεία που "φωτίζουν" τα κριτήρια που θέτω.
ο δώσεπάρεσεδουλειάναβρισκόμαστε
Xρυσόστομε, αν ξεπεράσει ο καθένας την ανασφάλεια (ή την βαρεμάρα) να καταθέσει την προσωπική του θέση (ακόμα κι αν διαφωνεί-π.χ επιστημονικό context στην αίθουσα...πας να με πείσεις) τότε και οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι ερευνητές μπορούν να δώσουν λίγο από την προσωπική τους εμπειρία για να εξελιχθεί το περιεχόμενο και η ποιότητα της διδασκαλίας.
Προσωπικά σου έχω ξαναπεί ότι έχω μηδενική εμπειρία από διδασκαλία,αλλά αυτό δεν το βλέπω σαν "handicap" για να πω την κοτσάνα μου.Ρωτώντας μαθαίνεις και εμπλουτίζουμε όλοι λίγο λίγο την ιντερνετική μνήμη πάνω στη διδασκαλία των θετικών επιστημών.
Σκεφτηκες την πιθανοτητα, οι περισσοτεροι απο αυτους που κατεβασαν το αρχειο να ειναι μαθητες και οχι καθηγητες;
Συγχαρητηρια για τον χρονο και την προσπαθεια που επενδυεις στην εκπαιδευση και (ειμαι βεβαιος) για την καλη δουλεια που προκυπτει απο αυτο.
Χρυσόστομε, αυτό που έχει σημασία είναι να αξιοποιηθεί η προσφορά σου από τους εκπαιδευτικούς της πράξης. Και να είσαι σίγουρος ότι αυτό που κάνεις εσύ και άλλοι συνάδελφοι του "κυβερνοχώρου" δεν έχει παρά μια προστιθέμενη αξία.
Διακρίνω μια πίκρα;;;
Θα συμφωνούσα με το Διονύση Μάνεση:
" Πάντως , είναι και το πλαίσιο τέτοιο ( "σέρφιν", χἀζεμα, έλλειψη χρόνου για πολλά, ραθυμία κριτικής επεξεργασίας, εθισμός στην παθητικότητα, αποξένωση από την πρωτοβουλία και τη συμμετοχή, ανωνυμία και "εν κρυπτώ" χειρισμοί κλπ ) που ευνοεί μια τέτοια στάση."
Κυρίως όμως νομίζω ότι τους έχει γίνει βίωμα ένα παλιό τραγουδάκι:
¨Τα όνειρά σου μην τα λες, γιατί μια μέρα κρύα, μπορεί και οι Φροϋδιστές, ναρθούν στην εξουσία."
Πού να πέρνουμε θέση τώρα....
Εχει καθιερωθεί η πρακτική του πάρε από εδώ, πα΄ρε από εκεί.
Χωρίς ένα μήνυμα ότι το χρησιμοποίησα και μου άρεσε.
Τι να πουν και τα φροντιστήρια που έχουν καταληστευθεί. Δεν πειράζει.
Βλέποντας θέματα άλλων συναδέλφων βετιώνεται κανείς, καλυτερεύει τη δουλειά του. Πριν μήνα, πριν μάθω να κάνω blog, κατέβασα από την ιστοσελίδα του συνάδελφου Διον. Μάργαρη μια εξόχως κατατοπιστική εργασία σχετικά με το έργο της τριβής, που γεννά ερωτήσεις και ερωτήσεις σε μαθητές και καθηγητές. Από αυτό το σχόλιο τον ευχαριστώ. Μην νομίζετε ότι οι συνάδελφοι είναι εξεικοιωμένοι με τα e-σχόλια. θυμάμαι νεοδιόριστος καθηγητής (νόμιζα ότι τα ξέρω όλα)
βλέποντας τα περυσινά θέματα του συνάδελφου (που είχε στο μεταξύ μεταθετηθεί) άλλαξα ρώτα, και έβαλα θέματα πποσαρμοσμένα στα δικά του, ειδικά στη Γεωγραφία είχε πρωτότυπα θέματα
Πρώτα από όλα ένα "συγγνώμη" που πέρασαν τόσες μέρες χωρίς να δώσω ίχνη ζωής. Ήμουν μακριά από την οθόνη του υπολογιστή μου όμως, και ήταν αδύνατο.
Στο θέμα μας τώρα.
@Διονύση μάνεση
Σίγουρα το πλαίσιο επηρεάζει, δεν θα διαφωνήσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το δεχτούμε ως έχει και να μην παραπονεθούμε για αυτό. Και αυτό επιχειρεί να κάνει η συγκεκριμένη δημοσίευση.
Να πει: "ναι, ξέρω ότι δεν προλαβαίνεις ή δεν γνωρίζεις ότι εδώ μέσα μπορείς να αφήνεις το σχόλιο σου. Μάθε το όμως, γιατί έτσι θα είναι καλύτερα για όλους
@Γιάννης
Ναι, συνδυάζω ερωτήσεις κλειστού τύπου με ερωτήσεις ανάπτυξης. Δεν το κάνω όμως γιατί εμπιστεύομαι κάποια από αυτές λιγότερο. Όλα τα θεματα που έχω βάλει τα εμπιστεύομαι, γι' αυτό και τα βάζω άλλωστε.
Θα μπορούσε το διαγώνισμα να αποτελείται από θέματα μόνο της μίας από τις δύο κατηγορίες.
Γενικά, δεν είμαι υπέρμαχος κάποιου είδους ερώτησης. Θεωρώ ότι καλά θέματα (δηλαδή τέτοια που αξιολογούν αυτό που θέλω) μπορούν να ανήκουν είτε στη μία είτε στην άλλη κατηγορία. Και αντίστοιχα, "αποτυχημένα" θέματα θα μπορούσαν να είναι είτε ερωτήσεις κλειστου τύπου, είτε ανοικτού.
Ακόμα το δοκιμάζω το ζήτημα, δεν έχω καταλήξει.
Παρατηρείς: "Μήπως πρέπει να βάζουμε 9 θέματα και όχι 18 ή 36;
Απαντώ. Μία ερώτηση που απαντιέται με "ναι" ή "όχι", δεν μπορεί να είναι ένα θέμα, αλλά μέρος κάποιου. Με κριτήριο το χρόνο που χρειάστηκε στους μαθητές μου να απαντήσουν στα θέματα, ο όγκος τους δεν ήταν πολύ μεγάλος. Ο μέσος όρος χρειάστηκε περίπου μιάμιση ώρα.
@ανώνυμος
"χρυσόστομε τα θέματα των εξετάσεων αποτελούν απεικόνιση της διδασκαλίας ή αυτού που επιδιώκει ο αξιολογητής να πετύχει από τη διδασκαλία;
Τα θέματα κάθε εξετάσεων θα έπρεπε να αποτελούν απεικόνιση της διδασκαλίας. Δεν το καταφέρνουν όμως πάντα (βλέπε πχ. "τους δείχνω και κανά πείραμα, αλλά τους εξετάζω σε ορισμούς εννοιών").
Το δεύτερο σκέλος της ερώτησης είναι πιο "πονηρό" και αυτό μου αρέσει. Του χρόνου, που (βάζω στοίχημα...) αρκετοί μαθητές θα γνωρίζουν τί θέματα συνήθως βάζει ο κύριος χρυσόστομος, θα προσπαθούν να ανταποκριθούν σε αυτά. Άρα ναι, τα θέματα απεικονίζουν αυτό που ο αξιολογητής επιδιώκει να πετύχει από τη διδασκαλία.
"Ένα κριτήριο για τα θέματα [...] είναι το ακόλουθο: πόσοι μαθητές σου ασχολήθηκαν λειτουργικά και με τα έξι θέματα."
Δεν έχω αναλυτικά "ντάτα". Μια πρόχειρη εκτίμηση λέει ότι:
α) όλοι οι μαθητές απάντησαν σε έξι θέματα. 4-5 (στους 150) δεν έδωσαν απάντηση σε ένα σκέλος κάποιου θεματος (πχ. 4β)
β) το συχνότερα απαντημένο θέμα ήταν το πρώτο (90%). Το σπανιότερα το ένατο (20%). Τα υπόλοιπα κάπου ενδιάμεσα.
@βιολόγος
φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Και ένα είδος φασουλιών προσπαθεί να είναι και αυτή η δημοσίευση...
@θανάσης
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι, σκέφτηκα το ενδεχόμενο τα θέματα να κατέβηκαν και από μαθητές. Εξίσου πολύτιμα θα ήταν και τα δικά τους σχόλια!
Πάντως, η εκτίμηση που έκανα για το πόσοι είδαν τα θέματα (το περιβόητο "εκατό") είχε προσπαθήσει να λάβει υπόψη τέτοιες περιπτώσεις (μαθητές ή κόσμο που χαζεύει στο διαδίκτυο). Γι αυτό και είναι μόνο εκατό το τελικό νούμερο. Υπολογίζω τα θέματα να τα έχουν δει σίγουρα πάνω από 500 χρήστες.
@νίκος δαπόντες
"αυτό που έχει σημασία είναι να αξιοποιηθεί η προσφορά σου από τους εκπαιδευτικούς της πράξης"
Αναμφίβολα, και το σκέτο "πάρε" έχει τη σημασία του.
Γιατί όμως να μην κάνουμε πράξη τα ουρλιαχτά της διδακτικής που λένε "ανάδραση, ανάδραση, ανάδραση!", είτε μιλούν για τα θέματα που βάζουμε είτε μιλούν για τις διδασκαλίες μας;
Εν ολίγοις, φωνάζω: "ένα, δύο, πολλά ιστολόγια". Δεν κάνω το ίδιο και για τις ιστοσελίδες.
@διονύσης μάργαρης
Πίκρα, έ; Ίσως.
Θα προτιμούσα όμως το χαρακτηρισμό "(πρόχειρα σκηνοθετημένος) θυμός". Θυμός με στόχο. Θυμός δηλαδή, μήπως και πάρουν μπροστά τα σκουριασμένα γρανάζια μερικών
@miltonios
"Τι να πουν και τα φροντιστήρια που έχουν καταληστευθεί"
Τα φροντιστήρια έχουν καταληστευθεί γιατί θεωρούν ότι αυτό που προσφέρουν είναι ιδιοκτησία τους (βλέπε υδατογραφήματα πάνω στις σελίδες των θεμάτων, μην τυχόν και "χαθεί" η φίρμα του φροντιστηρίου).
Εγώ όμως δεν το βλέπω έτσι. Το λογότυπο του didaskw υπάρχει στα θέματα όχι για να τα "κατοχυρώσει", αλλά για να διαφημίσει το ιστολόγιο.
Θεωρώ ότι αυτό που προσφέρω, από τη στιγμή που το προσφέρω είναι ιδιοκτησία όλων. Όχι δική μου. Δεν με ληστεύει κανείς. Μιλάμε για τελείως διαφορετική αντίληψη.
Και ναι, δεν είναι αντίληψη με την οποία είναι εξοικειωμένη η πλειοψηφία. Το έχουμε διαπιστώσει όλοι. Το επόμενο βήμα όμως, μετά τη διαπίστωση, θα πρέπει να είναι η αλλαγή της.
Να τους πιέζουμε όσους απλά "παίρνουν" ή απλά "δίνουν". Να φύγουμε από το "πάρε-δώσε" και να φτάσουμε στο "μοιράσου".
Χρυσόστομε πρέπει να απαντήσω ΚΑΙ προς αποφυγή παρεξήγησης.
Το πίκρα ε; που έγραψα δεν είναι επιλήψιμο. Για μένα το κύριο χαρακτηριστικό ενός καλού δασκάλου, (πέρα από τις γνώσεις και το μεράκι),είναι το συναίσθημα. Χρειάζεται, και η πίκρα είναι μερικές φορές, ένα συναίσθημα δικαιολογημένο, μέσα σε αυτές τις συνθήκες που δρούμε.
Αλλά αν δεν ήταν πίκρα αλλά "Θα προτιμούσα όμως το χαρακτηρισμό "(πρόχειρα σκηνοθετημένος) θυμός". Θυμός με στόχο."
Τότε... Ε! να σου βγάλω το καπέλο, μπράβο σου, πολύ καλή δράση και μακάρι να μπορούσαμε πάντα, να δρούμε έτσι στοχευμένα. Δείχνεις να μπορείς να ελέγχεις το συναίσθημα και να επιβάλεις την λογική..
Χρυσόστομε, πρέπει να σου δείξω κάτι που είδα και με ενθουσίασε. Μην απογοητεύεσαι όταν δεν βρίσκεις ανταπόκριση σε αυτά που προσφέρεις. Κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ, νομίζω η κουλτούρα του διαδικτύου δεν έχει εμποτιστεί σε όλους. Άλλο είναι ένας δάσκαλος που ψάχνει στο διαδίκτυο για να βρει υλικό να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, και άλλο ένας δάσκαλος που μπαίνει στο διαδίκτυο για να μοιραστεί τη δουλειά του. Άλλο είναι να χρησιμοποιείς το διαδίκτυο ως εργαλείο, και άλλο να το βιώνεις ως κουλτούρα. Όχι μόνο για τους καθηγητές, αλλά για όλους μας.
Τέλος πάντων, here is what I mean
http://phun.cs.umu.se/wiki/Phun
@Διονύσης μάργαρης
Σε αυτή τη χώρα, με τις νοοτροπίες και τις πράξεις που μας περιτριγυριζουν, όρεξη να χεις να βρίσκεις "στόχους"...
Σχετικά με την παρατήρησή σου "δείχνεις να μπορείς να ελέγχεις το συναίσθημα και να επιβάλεις την λογική".
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι πολλες οι φορές που δεν τα καταφέρνω. Μιλάμε πάντως για έναν ωραιότατο πόλεμο.
@Jaywalker
Χε χε, φίλε μου σε πρόλαβα! Το είχα δει παλαιότερα το συγκεκριμένο λογισμικό. Αναγνωρίζω τις δυνατότητες του, αλλά επισημαίνω και πιθανούς κινδύνους του (εδώ).
Σχετικά με το θέμα της συζήτησης, δεν κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς καθόλου. Διαπιστώνεις κάτι που αποτελεί κοινό μυστικό. Πολλές φορές ακούγεται ότι λίγοι έχουν πάρει πρέφα τη νοοτροπία του σημερινού ίντερνετ.
Που θα πάει όμως. Θα γυρίσει κι ο τροχός, θα χαρίσει κι ο παλιός..
Χρυσόστομε μια καθυστερημένη καλησπέρα,
Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι πολύ συνηθισμένο στην εκπαιδευτική πρακτική. Έχω γίνει μάρτυρας να κατεβάζουν ασκήσεις και να βάζουν στο υποσέλιδο το όνομά τους.
Αυτό όμως είναι μια πρακτική του παρελθόντος. Και σε τελική ανάλυση πρέπει να καταγραφεί η "άλλη" πρόταση. Και σωστά έπραξες. Δε στα λέω για να σε παρηγορήσω, απλά τα πιστεύω. Άλλωστε αναλογίσου γιατί κάνεις αυτά που κάνεις, Δώσε και θα πάρεις... Αυτοί που είναι "τσιγκούνηδες" τελικά δεν παίρνουν και πολλά...
Στο blog μου http://rotontastinevastamou.blogspot.com/ ξεκινάω συζήτηση για το ρόλο των logs, το πως μπορούν αυτά να εντοπιστούν μέσα στις δεκάδες χιλιάδες που γράφονται κάθε μέρα ανά τον κόσμο, το τί περιγράφει ο κόσμος σ’ αυτά συνήθως (90% τα πρώτα βηματάκια των μωρών των Αμερικανών και τα κομμάτια της τούρτας που έφαγαν), το αν τελικά λειτουργούν οι λέξεις κλειδιά στις μηχανές αναζήτησης, ώστε οι συντάκτες τους να γίνουν αντιληπτοί από τον κόσμο καθώς και ο γενικότερος προβληματισμός από το ρόλο των blogs στην κοινωνία μας.
Δημοσίευση σχολίου