Και ναι λοιπόν διαδικτυακέ μου φίλε,
επιτρέπεται να αντιγράψεις κείμενα αυτού του blog,
αρκεί να κάνεις σαφή αναφορά στη πηγή:

didaskw.blogspot.com

Καλό διάβασμα...

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Συνέδριο Ημαθίας: Τα πρακτικά

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στη Νάουσα το πρώτο πανελλήνιο εκπαιδευτικό συνέδριο Ημαθίας.

Συνένοχοι στο "έγκλημα" ήταν το παράρτημα της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών Ημαθίας, η Πανελλήνια Ένωση εκπαιδευτικών για τις φυσικές επιστήμες «Μιχάλης Δερτούζος» και η Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση.

Ο τίτλος του συνεδρίου ήταν :

Ψηφιακό υλικό για την υποστήριξη του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών

Δικαιολογώντας λοιπόν επάξια αυτό τον τίτλο, οι φοβεροί Βαγγέλης Κολτσάκης και Γιάννης Σαλονικίδης ετοίμασαν τα πρακτικά του συνεδρίου σε ψηφιακή μορφή
(δηλαδή αυτά εδώ).

Με μια γρήγορη ματιά διαπίστωσα ότι μάλλον έχουν πολύ "ζουμί".

Χρόνο να έχεις δηλαδή να παίρνεις ιδέες ...


buzz it!

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Διαγώνισμα Βιολογίας Α' Γυμνασίου

Το "Ας μπούμε σε μια τάξη" προτείνει διαγωνισματάκι
μέρες που είναι...

Τα θέματα στα οποία πρόσφατα κλήθηκαν να απαντήσουν μερικοί μαθητές της Α' γυμνασίου προκειμένου να αποδείξουν ότι κάτι έμαθαν από τη Βιολογία τη χρονιά που μας πέρασε είναι τα εξής:

Read this doc on Scribd: Themata Biology08blog


Συνάδελφε, αν θες να το χρησιμοποιήσεις, φυσικά και μπορείς να "κατεβάσεις" το συγκεκριμένο αρχείο (κάνε κλικ εδώ).

Να σου πω όμως την αλήθεια, περισσότερο θα με ενδιέφερε η άποψη σου για την επιλογή των θεμάτων...

Τί λες;


buzz it!

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Εκπαιδευτικός κάνει το σουτ: Μπλογκάρει και μέσα!

Δεν έχω ιδέα αν έγινε σαφές από τον τίτλο. Η δημοσίευση αυτή αφορά τη χρήση ιστολογίων (blogs) από συνάδελφους εκπαιδευτικούς.

Σχετικά με το θεωρητικό κομμάτι, αισθάνομαι πως ότι είχα να πω το είπα μη σου πω το παράκανα κιόλας... Εννοώ ότι σχετικά πρόσφατα έγραψα αφενός μεν μερικές ιδέες για το πώς μπορούν τα ιστολόγια να εφαρμοστούν στην εκπαίδευση, αφετέρου δε και τους λόγους για τους οποίους εγώ θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι ανάγκη.

Αρκετά όμως με τις θεωρίες το πολύ το κυρελέησον το βαριέται και ο πάτερ xrysostomos.

Ας μιλήσουμε λοιπόν και επί του πρακτέου: τί πρέπει να εξασφαλίσει ένας εκπαιδευτικός προκειμένου να φτιάξει το δικό του ιστολόγιο;

Οι προϋπάρχουσες ιδέες των περισσοτέρων λένε ότι το να φτιάξεις ένα ιστολόγιο απαιτεί ορισμένες τεχνικές γνώσεις, αυτές που ο μέσος εκπαιδευτικός δεν έχει. Διαφωνώ. Το να φτιάξεις συνάδελφε ένα ιστολόγιο δεν απαιτεί πολλές περισσότερες γνώσεις από ότι χρειάζεται το να στέλνεις email και αν κρίνω από το inbox μου, σε αυτό τα καταφέρνεις μια χαρά.

Από την άλλη ο φίλος Νίκος Δαπόντες πιστεύει πως για να φτιάξεις ένα ιστολόγιο πρέπει "να έχεις κάτι να πεις". Δεν ξέρω αν συμφωνώ.

Πρώτον, είτε λιγότερο είτε περισσότερο όλοι έχουμε κάτι να πούμε. Κι εγώ, πριν ξεκινήσω το "Ας μπούμε σε μια τάξη", σκεπτόμουν "και τί στο καλό θα βρίσκω να γράφω κάθε τόσο;". Και τώρα έχω καβαντζωμένο ένα αρχείο με ιδέες που θέλουν κανά δίμηνο για να εκφραστούν!

Και δεύτερον, το αγώγι τραβά τον αγωγιάτη. Ξεκινάς το ιστολόγιο σου και στη πορεία σου σκάνε ιδέες "Ρε συ και γι' αυτό αξίζει να γράψω στο blog!". Στο κάτω κάτω, μη ξεχνάς ότι κάνουμε μια δουλειά που αν έχεις τα μάτια για να τα δεις οι ιδέες και οι προβληματισμοί σκάνε βροχή - να ναι καλά οι μαθητές μας, αυτοί οι εμπνευσμένοι πιτσιρικάδες με τους οποίους συν-εργαζόμαστε...

Λοιπόν. Νομίζω πως οι απαιτήσεις ενός ιστολογίου είναι πρώτον αρκετός χρόνος και δεύτερον μπόλικη διάθεση για μάθηση. Σιγά το νέο θα μου πεις, αυτά τα δύο πάντα πάνε μαζί...

Το ιστολογείν σε μαθαίνει αρκετά. Γνωσεις που ξεκινούν από το πώς κινείσαι σε μια κοινότητα που τουλάχιστον καταρχήν υπάρχει μόνο μέσα από πληκτρολογημένα κείμενα, γνώσεις που φτάνουν μέχρι την ουσία του web2.0 της μορφής που έχει πάρει δηλαδή το διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια.

Και το να μαθαίνεις θέλει φυσικά χρόνο πολύ περισσότερο από όσο υπολογίζει ο μέσος έλληνας συγγραφέας αναλυτικών προγραμμάτων - τέλος πάντων...

Αξίζει όμως.

Και πώς μπορεί κανείς να ξεκινήσει; Σε αυτή τη δημοσίευση του, ο συνάδελφος από την πρωτοβάθμια Γρηγόρης Ζερβός δίνει αρκετές χρήσιμες συμβουλές και ένα φύλλο εργασίας που θα σε βοηθήσει να κάνεις την αρχή.
Ρίξε και μια ματιά στο παρακάτω βίντεο της σειράς Commoncraft, δίνει ορισμένες απαντήσεις και αν δεν σε καλύπτει κι εμείς εδώ είμαστε, μην ανησυχείς!



Το σημαντικότερο όμως δεν είναι τόσο οι πρακτικές συμβουλές, όσο ο στόχος. Το βίντεο μιλά για τα ιστολόγια ως ένα μέσο να δημιουργηθούν "κοινότητες ανθρώπων που εμπνέουν και δίνουν κίνητρα ο ένας στον άλλο". Και δεν κάνει καθόλου λάθος.

Άσε που αυτό είναι που πάνω από όλα χρειάζεται η εκπαίδευση στη χώρα μας.

buzz it!

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

3ο φεστιβάλ επιστημονικών ταινίων

Για όσους ενδιαφέρονται για την επιστήμη και όταν βρίσκονται έξω από τη σχολική τάξη είτε είναι 13χρονοι, είτε 50ρηδες..., ένα φεστιβάλ επιστημονικών ταινιών είναι ότι πρέπει!


Το 30 φεστιβάλ επιστημονικών ταινιών έχει ήδη αρχίσει! Ο διοργανωτής που αγαπάμε είναι το CAID που έχει και στο παρελθόν βοηθήσει τη διδασκαλία και την επικοινωνία της επιστήμης.

Σύμφωνα λοιπόν με το πρόγραμμα που βρήκα στο openscience.gr, από τη Δευτέρα 19/5 μέχρι και το Σάββατο 24/5 θα προβληθούν ταινίες του είδους που αξίζουν ώρες συζητήσεων...

Θα τα πούμε εκεί γύρω...

buzz it!

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Αναλυτικά προγράμματα - οι σκέψεις ενός εκπαιδευτικού

Ένα κείμενο στην ουσία αποσπάσματα από ένα ημερολόγιο που προκάλεσε αίσθηση στο 4ο συνέδριο της Ένωσης για τη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (ΕΔΙΦΕ). Είναι αρκετά μεγάλο, αλλά αξίζει το κόπο.

14 Ιουνίου 2001
Αγαπητό ημερολόγιο. Είμαι ενθουσιασμένος. Μετά από τόσο διάβασμα και άγχος για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο μεταπτυχιακό / της διδακτικής των φυσικών επιστημών, στο οποίο ήθελα τόσο να μπω, τα κατάφερα.

Ελπίζω να μάθω και τίποτα της προκοπής σε αυτό, αλλιώς μου φαίνεται θα τα παρατήσω και θα σηκωθώ να φύγω.
Αναρωτιέμαι πάντως γιατί κρατάει δύο χρόνια. Στο κάτω-κάτω, για να διδάξεις φυσική – που εγώ αυτό θέλω να κάνω – αρκεί να ξέρεις φυσική. Άντε και καμιά παιδαγωγική θεωρία, αν είναι να πας για Γυμνάσιο και όχι για Λύκειο.

22 Οκτωβρίου 2001
Δικέ μου, το μεταπτυχιακό είναι απίστευτο. Με τίποτα δεν περίμενα ότι οι διδακτικάριοι των φυσικών επιστημών θα είχαν τραβήξει τόσο δρόμο μελετώντας αυτό που ονομάζουμε «διδασκαλία των φυσικών επιστημών».

Η αρχή έγινε, λέει, τη δεκαετία του ’60 στην Αμερική, όταν οι Ρώσοι είχαν θέσει πρώτοι σε τροχιά γύρω από τη Γη το δορυφόρο Σπούτνικ. Οι γιάνκηδες που λες, αγχώθηκαν ότι βγήκαν δεύτεροι στη περιβόητη «κούρσα του διαστήματος» και έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά! «Πρέπει να βγούμε πρώτοι!» / «Χρειαζόμαστε επιστήμονες!».


Μαζεύτηκε λοιπόν κόσμος από κάθε είδους ειδικότητα που μπορεί να έχει σχέση με τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Επιστήμονες, γνωστικοί ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι της επιστήμης και ένα σωρό άλλοι. Και προσπάθησαν να βρουν απαντήσεις στο ερώτημα «πώς θα αλλάξουμε τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών προκειμένου να φτιάξουμε επιστήμονες;».

Και φυσικά όλα αυτά δεν έγιναν τζάμπα. Ένα σωρό λεφτά σπαταλήθηκαν προς αυτή τη κατεύθυνση. Τα γραπτά (Beck 1992, Duschl 1990) μιλούν για μία πρωτόγνωρη για τα χρονικά οικονομική υποστήριξη της διδασκαλίας των φυσικών επιστημών. Εκατομμύρια δολάρια για την πάρτη της, απλά και μόνο επειδή η μια πλευρά του ωκεανού ανταγωνιζόταν τα επιστημονικά επιτεύγματα της άλλης.

Και το σημαντικότερο, τα αποτελέσματα όλης αυτής της προσπάθειας, που δεν ήταν και λίγα, επρόκειτο στα επόμενα χρόνια να τα εκμεταλλευτούν οι περισσότερες χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης και της ψαροκώσταινας.


Ρε κοίτα που ο Ψυχρός Πόλεμος είχε και τα καλά του!

7 Μαϊου 2002
Αγαπητό ημερολόγιο.
Λοιπόν. Τελικά η πορεία σε αυτό το μεταπτυχιακό εξελίσσεται πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα.

Μου αρέσει που, πέρα από τη γνώση σχετικά με την έρευνα γύρω από τη διδακτική πράξη, έρχομαι σε επαφή με ένα σωρό στοιχεία από άλλες επιστήμες. Γνωστική ψυχολογία, κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, φιλοσοφία των επιστημών, στοιχεία εκπαιδευτικής πολιτικής, νέες τεχνολογίες και ένα σωρό άλλα.
Ένα τσουβάλι γνώσεις ανοίγει μπροστά μου, αγαπητό ημερολόγιο…

Γιατί ρε συ να μην έχουν την ίδια τύχη όλοι οι συνάδελφοι πριν μπουν στις σχολικές τάξεις;

Όλα
μοιάζουν τόσο απαραίτητα…

17 Ιανουαρίου 2003
Κοντεύω σχεδόν να τελειώσω το μεταπτυχιακό. Μου μένουν ένα μάθημα και η διπλωματική. Εντάξει, δεν είναι και λίγη δουλειά εδώ που τα λέμε.

24 Φεβρουαρίου 2003
Διάλεξα θέμα για τη διπλωματική. Θα δουλέψω πάνω σε ένα πλαίσιο ανάλυσης αναλυτικών προγραμμάτων φυσικών επιστημών (Καριώτογλου & Τσελφές, 2000). Θα μελετήσω δηλαδή ένα τρόπο να «κοιτάς» ένα αναλυτικό πρόγραμμα και να μπορείς να βγάλεις πέντε συμπεράσματα, που συμπεριλαμβάνουν την κριτική του ή τη σύγκρισή του με άλλα αναλυτικά προγράμματα φυσικών επιστημών.

14 Μαρτίου 2003
Είναι φοβερό. Με αφορμή τη διπλωματική μου, έχω εξοικειωθεί με την ιδέα ότι ένα σωρό κοινωνικές απαιτήσεις ή πολιτικές επιλογές κρύβονται πίσω από τον τρόπο που σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα προτείνεται να διδάσκεται και η πιο αθώα ταλάντωση. Αλήθεια, πόσοι από τους καθηγητές που αύριο το πρωί θα ξαναμπούν στη τάξη για μάθημα φυσικής, έχουν συνειδητοποιήσει κάτι τέτοιο;

Τέλος πάντων. Αυτό που εγώ θα κάνω είναι αρχικά να ξεχωρίσω τα χαρακτηριστικά δύο υποθετικών (και διαφορετικών μεταξύ τους) «τύπων» αναλυτικών προγραμμάτων.

Από τη μία, ο τύπος αναλυτικού προγράμματος που ανταποκρίνεται στην ψυχροπολεμική προτεραιότητα «να φτιάξουμε επιστήμονες», που σου έλεγα τις προάλλες. Από την άλλη ο τύπος αναλυτικού προγράμματος του σήμερα, ένας τύπος αναλυτικού προγράμματος που στριμώχνεται στο χαρακτηρισμό «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός».

Στη συνέχεια θα πρέπει να συγκρίνω το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα φυσικών επιστημών με καθέναν από αυτούς τους δύο τύπους, σκοπεύοντας να βγάλω μιαν άκρη όσον αφορά το τι τελικά αναλυτικό πρόγραμμα είναι αυτό στο οποίο –θεωρητικά- «υπακούν» σήμερα οι ανά τη χώρα διδάσκοντες το μάθημα της φυσικής.

Αυτή είναι η όλη ιστορία. Στη κοπέλα μου της φάνηκε λίγο βαρετή διαδικασία, εγώ όμως υποπτεύομαι ότι τα συμπεράσματα θα έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Για να δούμε.

16 Ιουνίου 2003
Τα χαρακτηριστικά των δύο υποθετικών τύπων αναλυτικών προγραμμάτων που θα χρησιμοποιήσω, αρχίζουν να ξεχωρίζουν στο μυαλό μου.

Το πρώτο είναι αυτό που μοιάζει με τα αμερικάνικα αναλυτικά προγράμματα της δεκαετίας του ’60. Μιλάμε για ένα αναλυτικό πρόγραμμα που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις επιστημονικές έννοιες και τον μαθηματικό φορμαλισμό, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εργαστηριακές δραστηριότητες, ενώ είναι βασισμένο σε μια φιλοσοφία επίλυσης προβλημάτων και ασκήσεων.

Σα να λέμε, μια μίνι εξάσκηση στην επιστημονική νοοτροπία και την επιστημονική μέθοδο. Ο στόχος είναι να ενθαρρυνθούν οι μαθητές να συμπεριφέρονται σαν επιστήμονες.


Ο δεύτερος τύπος αναλυτικού προγράμματος μοιάζει περισσότερο με τα αναλυτικά προγράμματα της σήμερον ημέρας. Καλά, ο Ψυχρός Πόλεμος μας έχει αφήσει από καιρό. Είμαστε σε μια εποχή στην οποία η επιστήμη αντιμετωπίζεται διαφορετικά από ότι παλαιότερα. «Από μία [κοινωνία] στην οποία η επιστήμη γίνεται αντιληπτή ως μία πηγή λύσεων» / «έχουμε περάσει σε μία [κοινωνία] στην οποία αντιμετωπίζεται και ως μία πηγή προβλημάτων» / (Beck 1992).

Κορυφές σε αυτά τα παγόβουνα παγκοσμίων προβλημάτων αποτελούν το περιβαλλοντικό πρόβλημα και τα διλήμματα που θέτουν οι εξελίξεις στον κλάδο της γενετικής βιολογίας.


Μιλάμε δηλαδή για μια κοινωνία που πρέπει κάποια στιγμή να πάρει αποφάσεις σε ζητήματα όπως «θα αναλάβουμε το δύσκολο έργο της εξέλιξης εναλλακτικών μορφών ενέργειας;», «θα χρησιμοποιήσουμε γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα;» ή «τι θέση παίρνουμε απέναντι στο θέμα της κλωνοποίησης;».
Ουσιαστικά δηλαδή, αναλυτικά προγράμματα αυτής της μορφής αντιμετωπίζουν τους μαθητές όχι τόσο ως μελλοντικούς επιστήμονες, όσο ως μελλοντικούς πολίτες.

Προφανώς, μιλάμε για αναλυτικά προγράμματα στα οποία οι επιστήμες της βιολογίας και της οικολογίας έχουν το πρώτο λόγο. Η φυσική, η δική μου επιστήμη, περνά στα παρασκήνια.

Παράλληλα, οι τεχνολογικές εξελίξεις (με κορυφή την εξέλιξη του διαδικτύου) απαιτούν την ένταξη νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Ο όρος «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός» είναι σαφής.


Αυτοί λοιπόν είναι οι δύο τύποι αναλυτικών προγραμμάτων που θα έχω στο μυαλό μου. Τους έχω στο νου μου ως «αναλυτικό πρόγραμμα που βλέπει μελλοντικούς επιστήμονες» και «αναλυτικό πρόγραμμα που βλέπει μελλοντικούς πολίτες». Η διάκριση είναι χοντροκομμένη, αλλά εξυπηρετεί μια χαρά αυτό που θέλω να κάνω: να κρίνω το τρέχον αναλυτικό πρόγραμμα.

Μέχρι και η κοπέλα μου αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη διπλωματική μου.

22 Οκτωβρίου 2003
Είμαι ευτυχισμένος. Τελείωσα τη διπλωματική. Τελευταίο βήμα ήταν η μελέτη του τρέχοντος αναλυτικού προγράμματος, αυτού που οι εκπαιδευτικοί της χώρας ακούν ως ΔΕΠΠΣ, Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών.

Τα αποτελέσματα; Ένα αναλυτικό πρόγραμμα που χαρακτηρίζεται από μια κραυγαλέα ασυνέπεια. Οι γενικοί του στόχοι περιγράφουν τόσο την προσπάθεια να «καλλιεργήσουμε επιστήμονες», όσο και την προσπάθεια να «καλλιεργήσουμε πολίτες». Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι κακό. Αυτό που εκνευρίζει είναι πως όταν φτάνουμε στο επίπεδο των επιμέρους δραστηριοτήτων της κάθε διδακτικής ώρας, αυτών που υποτίθεται ότι υλοποιούν τους γενικούς στόχους, τα περί μελλοντικών πολιτών δείχνουν να έχουν ξεχαστεί:

Τα μαθηματικά δεν δείχνουν να έχουν χάσει καθόλου από τη σημασία που είχαν στα αναλυτικά προγράμματα φυσικής που αναζητούσαν επιστήμονες. Παράλληλα, ένα σωρό επιστημονικές έννοιες κυριαρχούν, αγνοώντας αρκετά εμπεριστατωμένες προτάσεις της διδακτικής ότι πολλές από αυτές τις έννοιες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατακτηθούν από 13χρονους ανθρώπους.

Στην παρουσίαση της διπλωματικής αυτό το περιέγραψα ως «ασυνέπεια». Όταν μίλησα για το θέμα στο συγκάτοικό μου το Θεόφιλο, ο οποίος είναι οικοδόμος, αυτός απάντησε: «σα να λέμε δηλαδή, άλλα λένε κι άλλα κάνουν»… (Θεόφιλος, 2003)

10 Σεπτεμβρίου 2005
Αρκετά με τις σπουδές, αγαπητό μου ημερολόγιο. «Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς». Από αύριο το πρωί μπαίνω σε σχολική τάξη. Καιρός να δούμε αν όλα αυτά που απασχολούσαν το μυαλό μου, έχουν κάποια σημασία όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τους γνωστούς 30.

Πλημμυρίζω ανυπομονησία.


19 Οκτωβρίου 2005
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες. Σε αυτό το καινούργιο κόσμο, στο σχολείο, κάθε μέρα έχει κάτι καινούργιο.

Συμπέρασμα πρώτο: Από όσα έμαθα στα λημέρια της διδακτικής, τίποτα δεν έχει διαψευσθεί στη σχολική αίθουσα. Έννοιες όπως οι ιδέες των μαθητών και ο εποικοδομητισμός, η δυναμική της τάξης, οι μαθησιακές δυσκολίες ή η επιστημολογία παίρνουν σάρκα και οστά. Υπάρχουν εκεί, μασκαρεμένες πίσω από ένα σκηνικό με 31 πρωταγωνιστές και δείχνουν να κλείνουν το μάτι σε όποιον έχει τη διάθεση να τις δει.

Τα χρόνια του μεταπτυχιακού δεν πήγανε χαμένα: περισσότερο με επένδυση μου μοιάζουν τώρα.


Συμπέρασμα δεύτερο. Στο παιχνίδι έχουν μπει καινούργιες συνιστώσες. Ο διδακτικός χρόνος, που μοιάζει με αυστηρό αφεντικό που δεν αναγνωρίζει εξαιρέσεις και έρχεται να πιέσει το μάθημα με το δικό του αυταρχικό τρόπο. Και εδώ φυσικά, το αναλυτικό πρόγραμμα παίζει το ρόλο του.

Ο Ανδρέας, το ξανθό παιδί από το β4, το είπε ξεκάθαρα: «Και πότε θα τα μάθω όλα αυτά κύριε;» / « Ποιος είμαι,» /
« ο Σούπερμαν;» / (Ανδρέας, 2005).

Ή ακόμη, ένα στοιχείο που με ξάφνιασε ήταν η νοοτροπία μερικών συναδέλφων, οι οποίοι δεν δείχνουν να έχουν τη διάθεση να μάθουν τίποτα καινούργιο, να αλλάξουν στο ελάχιστο τον τρόπο που δουλεύουν, να δοκιμάσουν.

Με το συμπάθιο, συνάδελφε, αλλά 30 χρόνια διδακτική εμπειρία, ναι, μπορεί να σημαίνει 30 χρόνια βελτιώνεις τις διδασκαλίες σου, μπορεί όμως να σημαίνει και ότι 30 χρόνια δεν βελτιώνεσαι καθόλου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Όταν τα αναλυτικά προγράμματα αλλάζουν, είναι ανάγκη να κριθούν. Και για να κριθούν, θα πρέπει να εφαρμοστούν. Οπότε μη εφαρμόζοντας τα, έχω την εντύπωση ότι βοηθάμε στην απόκρυψη των αδυναμιών τους…

7 Απριλίου 2007
Σήμερα, στο κενό που είχα την τρίτη ώρα, είχα μια πολύ ωραία συζήτηση με το Δημήτρη, το χημικό του σχολείου. Ανοικτό μυαλό και φοβερός χαβαλετζής. Κάποια στιγμή με ρώτησε για όλη αυτή την ιστορία των αναλυτικών προγραμμάτων. «Τι στο καλό είναι αυτός ο επιστημονικός αλφαβητισμός ρε Γιώργο που μας έχουν πρήξει; Είναι το ΔΕΠΠΣ;»

Θυμήθηκα μια συμβουλή ενός από τους καθηγητές μου στο μεταπτυχιακό: «Αν θες να δεις τι στόχους έχει ένα αναλυτικό πρόγραμμα, μπορείς απλά να τους διαβάσεις. Για να δεις όμως τι εν τέλει καταφέρνει, ρίξε μια ματιά στο τι αξιολογεί το αναλυτικό πρόγραμμα. Σκέψου σαν το μαθητή: θα μάθω ότι θα χρειαστώ όταν θα με αξιολογήσουν. Τους πραγματικούς στόχους τους δείχνει η αξιολόγηση».

«Ναι ρε Γιώργο», μου απάντησε ο Δημήτρης, «εσύ όμως μου είχες πει ότι το ΔΕΠΠΣ έχει πολύ λίγες πληροφορίες για το τί και το πώς προτείνει να αξιολογούμε» / (Έψιμος, 2004). Τι κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση;».

Έχει δίκιο ο Δημήτρης. Αν θέλουμε να μάθουμε τι σημαίνει «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός», το ΔΕΠΠΣ δεν είναι και ο ιδανικότερος βοηθός. Από τη μία οι στόχοι του είναι ασυνεπείς ως προς τις εν τέλει προτεινόμενες δραστηριότητες, από την άλλη η προτεινόμενη αξιολόγηση περιγράφεται με μια οικονομία λέξεων που ξαφνιάζει.

«Θα το ψάξω και το συζητάμε αύριο», του απάντησα.


9 Απριλίου 2007
Βρήκα κάτι που θα το προτείνω στο Δημήτρη, σχετικά με τη συζήτησή μας για τα αναλυτικά προγράμματα. Μια καλή ένδειξη για τις επιδιώξεις του επιστημονικού και τεχνολογικού αλφαβητισμού δίνει η αξιολόγηση μαθητών που γίνεται στα πλαίσια του προγράμματος PISA. Πρέπει να ρίξω μια ματιά στα «θέματα» αυτής της αξιολόγησης, σίγουρα θα ενδιαφέρεται και ο Δημήτρης (αλήθεια, πόσοι συνάδελφοι τα έχουν αναζητήσει;)

Με το που έσκασε η σκέψη στο μυαλό μου, άνοιξα τον υπολογιστή και έκανα ένα μικρό ψάξιμο στο δίκτυο.

Διαπίστωση πρώτη: είναι αρκετά δύσκολο ανάμεσα στα θέματα να βρεις αυτό που θα λέγαμε θέμα «αμιγώς φυσικής». Κυριαρχούν θέματα βιολογίας και οικολογίας.
Διαπίστωση δεύτερη: Ακόμη και τα θέματα φυσικής επικεντρώνουν σε σημεία που δεν τα έχουμε συνηθίσει.

Ένα παράδειγμα μεταφράζεται κάπως έτσι:


«Ένα λεωφορείο προχωρεί σε έναν ίσιο δρόμο. Ο οδηγός του ονομάζεται Ray και έχει ένα ποτήρι με νερό ακουμπισμένο στο ταμπλό του λεωφορείου:
Ξαφνικά ο Ray χρειάζεται να πατήσει τα φρένα του λεωφορείου. Ποιο από τα παρακάτω είναι πιθανότερο να συμβεί στο νερό που βρίσκεται μέσα στο ποτήρι;

Α) η επιφάνεια του νερού θα παραμείνει οριζόντια
Β) το νερό θα χυθεί από την πλευρά (1)
Γ) το νερό θα χυθεί από την πλευρά (2)
Δ) το νερό θα χυθεί αλλά δεν μπορείς να ξέρεις από ποια πλευρά».

Το έδειξα στο Δημήτρη. Κουφάθηκε. Το κοιτούσε για ώρα. «Αυτό είναι θέμα φυσικής;» γυρνάει και μου κάνει. «Και πού είναι οι έννοιες όπως ‘ταχύτητα’, ‘μετατόπιση’ ή ‘δύναμη’, που κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκαμε σε ένα αντίστοιχο θέμα στο ελληνικό σχολείο; Πού είναι τα απαραίτητα μαθηματικά; Και τι σημαίνει αυτό το ‘ποιο είναι πιθανότερο να συμβεί;’, σε ένα ερώτημα που επιχειρεί να αξιολογήσει; Αυτό είναι άλλη φυσική!»

Περιττό να πω ότι όταν του έδειξα και το υπόλοιπο του ερωτήματος (το οποίο αφορούσε τη περιβαλλοντική μόλυνση που πιθανόν να προκαλεί το λεωφορείο του Ray), ο Δημήτρης είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Καλά, κι εγώ δεν πήγα πίσω…

11 Φεβρουαρίου 2008
Λοιπόν. Αν μπορούσες, αγαπητό μου ημερολόγιο, θα έπεφτες απ’ τα σύννεφα. Άκου αυτό. Η ένωση για τη διδακτική των φυσικών επιστημών με προσκάλεσε να εκφράσω τις απόψεις μου για τα «αναλυτικά προγράμματα του σήμερα». Σε ένα συνέδριο που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που φιλοξένησε όλες τις σκέψεις που μέχρι τώρα σου έχω περιγράψει.

Η τιμή είναι μεγάλη, αναρωτιέμαι όμως αν θα καταφέρω να ανταποκριθώ. Έχει περάσει πολύς καιρός χωρίς να έχω διαβάσει άρθρο διδακτικής φυσικών επιστημών. Τον χρόνο μου πλέον απασχολούν οι σχεδιασμοί για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, τα βιβλία ύλης και οι διορθώσεις διαγωνισμάτων. Έχω καιρό να προφέρω εκφράσεις όπως «αναλυτικό πρόγραμμα» ή «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός».


Βρήκα όμως τί θα κάνω!

Θα μου επιτρέψεις αγαπητό μου ημερολόγιο, να κόψω μερικές από τις σελίδες σου και να τις διαβάσω σε αυτό το συνέδριο. Μια χαρά στα έχω πει και σένα, γιατί να μην τα ακούσει και κανένας πιο ζωντανός από ένα σπιράλ τετράδιο;

Και τι θα τους πώ;

Θα τους πω ότι κάποια στιγμή βρήκα μπροστά μου ένα αναλυτικό πρόγραμμα που (σύμφωνα με τα κριτήρια μου) εμφανιζόταν ασυνεπές στις επιλογές του.

Θα τους πω ότι, όταν αργότερα βρέθηκα στο σχολικό περιβάλλον, βρήκα συναδέλφους που δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για τις όποιες αλλαγές υπάρχουν στα αναλυτικά προγράμματα του «σήμερα». Μια στάση που απλά κρύβει τις αδυναμίες αυτών των αναλυτικών προγραμμάτων.

Θα τους πω ότι κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει το εθνικό οδικό δίκτυο: / Προχειροδουλειές από την πλευρά του κράτους και αρκετοί συνάδελφοι-οδηγοί που κάνουν τα πράγματα χειρότερα με τη στάση τους. Με τον τρόπο που «οδηγούν».

Θα τους πω όμως ότι βρήκα και άλλους, αυτούς που έχουν ενδιαφέρον να ακούσουν τι έχει να τους πει η διδακτική ή που θα το ψάξουν ώστε να είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες.

Θα τους πω ότι το πόσο γνωρίζουμε ένα αναλυτικό πρόγραμμα και τις προτεραιότητες που αυτό εξυπηρετεί ή το πόσο καλά το σχεδιάζουμε, είναι απλά ένα κομμάτι της δουλειάς μας.

Θα τους πω όμως, κυρίως, ότι είναι και κάτι ακόμα.


Είναι κάτι που επηρεάζει τη ζωή / και το μυαλό ενός 13χρονου ανθρώπου, σε μια εποχή που το μυαλό του ακόμα διαμορφώνεται. Και ότι δε χωράνε πολλοί λάθος σχεδιασμοί όταν αυτοί επηρεάζουν τα μυαλά των άλλων.

Ότι ένας 13χρονος, του χρόνου δεν θα είναι 13χρονος.

Και ότι σε καμία, μα σε καμία περίπτωση, δεν πρόκειται να γίνει Σούπερμαν.

---------

Update (20/5/08): Θα το πάρουν χαμπάρι οι διδακτικάριοι ότι το ξεχασα και θα με κυνηγάνε! Οι βιβλιογραφικές αναφορές του κειμένου είναι λοιπόν οι εξής:

Beck, U., (1992). Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage.

Bybee, R. W. & DeBoer, G. E., (1994). ‘Research on Goals for the Science Curriculum’, στο Gabel D. L. (Ed) Handbook of Research on Science Teaching and Learning, σελ. 357-387, New York: Macmillan.

Duschl, R., (1990). Restructuring Science Education. New York: Teachers College Press.

Έψιμος, (2004) «Κριτική θεώρηση πλαισίου ανάλυσης Αναλυτικών Προγραμμάτων Φυσικών Επιστημών. Εφαρμογή σε Αναλυτικό Πρόγραμμα Φυσικής Γυμνασίου», αδημοσίευτη διπλωματική εργασία, ΠΤΔΕ, Θεσσαλονίκη.

Καριώτογλου, Π. & Τσελφές, Β., (2000). ‘Αναλυτικά Προγράμματα Φυσικών Επιστημών: Επιστημολογική, Διδακτική και Θεσμική προσέγγιση’, Επιθεώρηση Φυσικής, 31, 19-28.

buzz it!

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο: τα παράπονα μας

Είναι εδώ και αρκετό καιρό που έχει αρχίσει να με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν έχω τη δυνατότητα επικοινωνίας που θα ήθελα με ορισμένα ιστολόγια του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου από εδώ και στο εξής θα γράφω μόνο τα αρχικά: "ΠΣΔ"

Βλέπετε, εργάζομαι στην ιδιωτική εκπαίδευση. Και τις παροχές του ΠΣΔ μπορούν να χρησιμοποιούν μόνο οι συνάδελφοι της δημόσιας εκπαίδευσης.

Θα περιγράψω λοιπόν τί ακριβώς με ενοχλεί.

Ας πούμε ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα όσον αφορά το ότι δεν μπορώ να έχω το ιστολόγιο μου στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο ενώ πάντως μου έχει δοθεί η δυνατότητα να μπαίνω σε σχολική τάξη - παράξενο ε;

Ας πούμε ότι είναι "μικρό το κακό".

Αλλά να μην μπορώ να αφήσω το σχόλιο μου σε ιστολόγια του ΠΣΔ;

Διαβάζω ας πούμε στο goutouloudi's blog μία εργασία, η οποία έχει ανατεθεί σε κάποιους (δε βρήκα στοιχεία σε ποιους ακριβώς, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν έχει σημασία). Στην εργασία αυτή αναφέρεται και το ιστολόγιο που διαβάζεις τώρα. Αντιγράφω:

Επισκεφτείτε ιστολόγια (blogs) εκπαιδευτικών (π.χ. http://sofia-esperanza.blogspot.com/ ή «Ας μπούμε σε μια τάξη» http://didaskw.blogspot.com/) που λειτουργούν ως χώροι έκφρασης / προβληματισμού, και δημοσίευσης πληροφοριακού / εκπαιδευτικού υλικού.

Σημειώστε δύο χαρακτηριστικά που σας φάνηκαν ενδιαφέροντα και χρήσιμα

Λοιπόν.

Όσοι έχουν έστω και μικρή εξοικείωση με τα ιστολόγια, αναγνωρίζουν ότι μια τέτοια αναφορά είναι τουλάχιστον τιμητική. Όχι μόνο επειδή το "Ας μπούμε σε μια τάξη" επιλέγεται από ένα ευρύ και σε πολλές περιπτώσεις αξιόλογο σύνολο ιστολογίων αλλά και επειδή στη συνέχεια ανατίθεται ως εργασία ο εντοπισμός "ενδιαφέροντων και χρήσιμων χαρακτηριστικών" του. Και εγώ θέλω αυτή τη στιγμή να πω ένα "ευχαριστώ".

(είναι εκνευριστικό να μη μπορείς να πεις "ευχαριστώ")

Ή ας πούμε εντοπίζω το ιστολόγιο του Παντελή Μπαζάνου με άφθονο υλικό και άποψη για τη διδασκαλία της φυσικής στο οποίο βρίσκω ένα σωρό ενδιαφέρουσες σκέψεις και προτάσεις για τη δουλειά που και εγώ κάνω. Και θέλω να πω τη γνώμη μου για αυτές τις σκέψεις.

(είναι εκνευριστικό να μη μπορείς να πεις μια γνώμη)

Ή διαπιστώνω ας πούμε ότι το ένα δέκατο των επισκέψεων του "Ας μπούμε σε μια τάξη" γίνεται από εκπαιδευτικούς του ΠΣΔ. Και βλέπω μια δυναμική σε όλη αυτή την ιστορία.

(είναι εκνευριστικό μια τέτοια δυναμική να την εμποδίζεις για όποιο λόγο κι αν το κάνεις)



buzz it!

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Ιστολόγια... Γιατί;

Πάνω που σκεφτόμουν για όσα έγραψα προχθές περί της ανάγκης να φτιάξουν ιστολόγια όσοι περισσότεροι εκπαιδευτικοί γίνεται, ένα βίντεο του Charles Leadbeater που μεταφράστηκε από το δαιμόνιο Πέτρο Γαβαλάκη.

Ιστολόγια και λοιπές "μοιράζομαι άρα υπάρχω" δραστηριότητες...;


Είναι σα να χτίζεις μια φωλιά πουλιών
όπου ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει το κλαδάκι του...


(αν χρειάζεσαι τη μετάφραση πάτησε το κάτω βελάκι που βλέπεις κάτω από το video)


buzz it!

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Ιστολόγια (blogs) εκπαιδευτικών... Γιατί;

Σε μια από τις προηγούμενες δημοσιεύσεις μου προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα της χρήσης ιστολογίων στο χώρο της εκπαίδευσης.

Το έκανα με έναν τρόπο που θα τον χαρακτήριζα "εξωτερικό": Λειτούργησα δηλαδή σαν ένας "εξωτερικός παρατηρητής" αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που η φυσική πρότεινε ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι και προσπάθησα να μιλήσω για πιθανούς τρόπους χρήσης του ιστολογίου - ενός εργαλείου που υπάρχει "εκεί έξω".

Μίλησα για ιστολόγια μαθητών, ιστολόγια τάξεων, ιστολόγια συναδέλφων, ιστολόγια εργαστηρίων φυσικής ή σχολικών εκδρομών και άλλα τέτοια κουφά. Είχα όμως λόγο: το έκανα θεωρώντας ότι έτσι ίσως δίνω ιδέες σε άλλους μερικές από τις οποίες πιθανότατα εγώ να μην έχω τη διάθεση να υλοποιήσω ποτέ.

Σήμερα όμως έχω διαφορετική διάθεση.

Λοιπόν, στην ιστορία των ιστολογίων είμαι μέσα. Είμαι μέσα με την έννοια ότι είμαι κομμάτι της, και μαζί με μένα έρχονται και οι προτιμήσεις μου και φυσικά και οι ρημάδες οι ιδεολογίες μου. Ας μιλήσω λοιπόν για τα ιστολόγια από μια τέτοια οπτική.

Γιατί λοιπόν θέλω να φτιάξουμε όσοι περισσότεροι εκπαιδευτικοί γίνεται τα ιστολόγια μας;

Από όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα ιστολόγιο, νομίζω ότι σημαντικότερος είναι αυτός που αφορά την επικοινωνία μεταξύ μας.

Και βρίσκω δύο λόγους για τους οποίους αυτό χρειάζεται.

Πρώτον, πολλοί από εμάς δουλεύουμε σε απομακρυσμένα χωριά της χώρας και η δυνατότητα συζήτησης πάνω στα "δικά μας" τα ζητήματα είναι περιορισμένη. Παρόμοια προβλήματα ίσως ισχύουν και για όσους έχουν μπλέξει στην ιδιότυπη λούμπα των ιδιαιτέρων μαθημάτων και όπως τους ακούω να λένε "δεν προλαβαίνουν".

Όλοι πάντως, όπου και να δουλεύουμε, μάλλον έχουμε λίγες πιθανότητες να βρούμε "τον άνθρωπό μας" στο σχολείο μας όχι μηδενικές πιθανότητες, μην τρελαθούμε, αλλά λίγες. Το συνάδελφο δηλαδή που θα έχει τη διάθεση να μιλήσει για το πώς διδάσκει και με τον οποίο προτιμάμε να ταιριάζουν και τα χνώτα μας. Και δεν εννοώ μόνο να είναι παραπλήσιας ειδικότητας, αλλά γενικά να είναι κάποιος με τον οποίο θα δούμε ότι έχουμε μια κοινή βάση συζήτησης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εποικοδομητικά συμπεράσματα.

Σε αυτό το κομμάτι λοιπόν τα ιστολόγια σίγουρα έχουν να δώσουν. Χωρίς περιορισμούς αποστάσεων και ωραρίου, με τη δυνατότητα σχολιασμού και συζήτησης σε καλά επίπεδα και ευτυχώς με ένα αρκετά μεγάλο εύρος επιλογών - ανθρώπων που γράφουν στην μπλογκόσφαιρα. Ξέρω, ακούγεται σαν τηλεοπτική διαφήμιση, αλλά όντως έτσι το βλέπω.

Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με την αξιολόγησή μας την περίφημη αξιολόγηση εκπαιδευτικών (για την οποία είχα εκθέσει απόψεις και πριν κανά δίμηνο βεβαίως βεβαίως)

Λοιπόν. Τα ιστολόγια ("το επαναλαμβάνω για όσους δεν πρόσεχαν") μπορούν να μας βοηθήσουν να μιλήσουμε για τη δουλειά μας.

Που όμως το "να μιλήσουμε για αυτήν" μπορεί να φτάσει και μέχρι το να την αξιολογήσουμε. Χωρίς τους δικαιολογημένους φόβους της αξιολόγησης από έναν εξωτερικό παρατηρητή και με το ρυθμό ή το ψευδώνυμο που θέλουμε.

Να συζητήσουμε δηλαδή για τα λάθη μας και τις ιδέες μας και να τα βελτιώσουμε όχι επειδή το απαιτεί κάποιος κρατικός μηχανισμός που έχει το δικό του τρόπο να βλέπει τα πράγματα.

Αλλά, απλά, επειδή έτσι γουστάρουμε.


Υστερόγραφο ναι αυτό που σκάει όταν κουράστηκες να γράφεις, αλλά κάποιος μέσα σου φωνάζει "πρέπει να το πεις!". Λέω ναι στα ιστολόγια ως εργαλείο επικοινωνίας. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι την επικοινωνία μέσω ιστολογίων τη βάζω ψηλότερα από τη live επικοινωνία!

Μακάρι να μπορούσαμε να τα λέμε μεταξύ μας συνεχώς και να μην τα είχαμε ανάγκη τα ιστολόγια. Είτε με τη συνοδεία καφέ, είτε με τη συνοδεία κρασιού. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι, αυτό το ζούμε όλοι.

Και φυσικά δεν είναι μόνο εξωτερικοί παράγοντες που δυσκολεύουν τη μεταξύ μας επικοινωνία. Κουβαλάμε και μια εκπαιδευτική παράδοση που λέει "δεν μιλάω για το πώς διδάσκω, κλείνω τη πόρτα της τάξης και όλα τα μυστικά μου μένουν μέσα". Μία παράδοση που, κακά τα ψέματα, τη συντηρούμε κιόλας.

Πολλά θα ήθελα να γράψω και για αυτό αλλά τώρα αυτός ο κάποιος μέσα μου φωνάζει "άστο γι' άλλη φορά, πρέπει να βγάλεις και βαθμούς τριμήνου!"

Γεια χαρά!


buzz it!

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Η επιλογή του xrysostomou

Ξαναδιαβάζω την προηγούμενη δημοσίευση με τίτλο "Ένα σαββατοκύριακο, τρία συνέδρια".

Τώρα που το σκέφτομαι είναι σαν να διοργανώνονται τρία party στο ίδιο σαββατόβραδο:

Πρέπει να διαλέξεις!

Λοιπόν. Ο xrysostomos την έχει κάνει την επιλογή του.

Μασκαρεμένος με το πραγματικό του όνομα, θα παρευρεθεί στο συνέδριο της ΕΔΙΦΕ στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που περισσότερο τον έλκει προς τα εκεί είναι το στρογγυλό τραπέζι του συνεδρίου. Μια συνοπτική περιγραφή του λέει:

Στο κέντρο ένας άνθρωπος– κορίτσι ή αγόρι – γεννημένος στην Ευρώπη, 13 ετών. Και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες επιμένουν να τον διδάσκουν Φυσική και Χημεία. Συμμετέχοντες στο εγχείρημα, αλλά και κρίνοντες αυτά που διαδραματίζονται, εμείς οι Έλληνες εκπαιδευτικοί.

Το στρογγυλό τραπέζι θα πραγματοποιηθεί στη μεγάλη αίθουσα (ισόγειο) του πύργου της Παιδαγωγική Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στις 7.30 το απόγευμα του Σαββάτου 10 Μαΐου

Συμμετέχουν η Τασούλα Γεωργιάδου, η Ελένη Δανίλη, ο Γιώργος Έψιμος, ο Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας, ο Ευάγγελος Μπάτρης και η Ζαχαρούλα Σμυρναίου.

buzz it!

Ένα σαββατοκύριακο, τρία συνέδρια!

Ώρες ώρες εμείς οι εκπαιδευτικοί παραπονιόμαστε ότι δεν προλαβαίνουμε να πάμε σε κάποιο από τα συνέδρια που διαπραγματεύονται ζητήματα που μας αφορούν, ή ότι γίνονται πολύ μακριά από την πόλη που μένουμε, ή ότι δεν ταιριάζουν στα γούστα μας
μου φαίνεται από δικαιολογίες βρίσκουμε πιο πολλές κι απ' τους μαθητές μας...

Αυτή τη φορά όμως, μάλλον δεν έχουμε δικαιολογία.

Τρία συνέδρια εκπαιδευτικού περιεχομένου πραγματοποιούνται αυτό το σαββατοκύριακο (9-10-11 Μαϊου) σε τρεις διαφορετικές πόλεις τις Ελλάδας!

Έχουμε + λέμε:

α) Η Ένωση για τη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (ΕΔΙΦΕ), σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Θεσσαλονίκης, διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη το τέταρτο συνέδριο της, με τίτλο:

Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία φυσικών επιστημών: κριτική θεώρηση και προοπτικές

Λεπτομέρειες εδώ, το πρόγραμμα εδώ

β) Η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης διοργανώνει στα Χανιά το όγδοο συνέδριο της, με τίτλο:

Σχολικά προγράμματα και βιβλία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Ενδιαφέρον μάλιστα παρουσιάζει το γεγονός ότι για το συνέδριο αυτό έχει ξεκινήσει προσυνεδριακός διάλογος σε σχετικό μπλογκ. Το πρόγραμμα του συνεδρίου εδώ.

γ) Το παράρτημα της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών Ημαθίας, η Πανελλήνια Ένωση εκπαιδευτικών για τις φυσικές επιστήμες «Μιχάλης Δερτούζος» και η Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση
διοργανώνουν το πρώτο πανελλήνιο εκπαιδευτικό συνέδριο Ημαθίας στη Νάουσα, με τίτλο:

Ψηφιακό υλικό για την υποστήριξη του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών

Πληροφορίες εδώ, το πρόγραμμα εδώ


buzz it!

Τα δημοφιλεστερα μαθηματα