μια μέρα γιορτινή όπως η σημερινή, ας αφήσουμε τις πολλές φιλοσοφίες περί διδακτικής και ας ακούσουμετα "κάλαντα" (από το CD "Θ.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΪΚΕΔΕΛΙΚΑ") και ας δώσουμε λίγη παραπάνω από ότι συνήθως σημασία στους στίχους
Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι"
2 σχόλια:
Θλιβερό βίντεο... Και τι κατάφερε δηλαδή; Το μόνο που πέτυχε ήταν να κάνει τα παιδιά να αντιπαθήσουν περισσότερο τον ίδιο και το σχολείο.
Κι εγώ που νόμιζα ότι σ' έπιασε η άνοιξη κι αποφάσισες να βάλεις μουσικούλα!
Αναγουλιαστικό το περιστατικό στο βίντεο, αν και (θέλω να) πιστεύω ότι είναι πραγματικά μια (μακρυνή) εξαίρεση στον κανόνα...
Δημοσίευση σχολίου