Και ναι λοιπόν διαδικτυακέ μου φίλε,
επιτρέπεται να αντιγράψεις κείμενα αυτού του blog,
αρκεί να κάνεις σαφή αναφορά στη πηγή:

didaskw.blogspot.com

Καλό διάβασμα...

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Αναλυτικά προγράμματα - οι σκέψεις ενός εκπαιδευτικού

Ένα κείμενο στην ουσία αποσπάσματα από ένα ημερολόγιο που προκάλεσε αίσθηση στο 4ο συνέδριο της Ένωσης για τη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (ΕΔΙΦΕ). Είναι αρκετά μεγάλο, αλλά αξίζει το κόπο.

14 Ιουνίου 2001
Αγαπητό ημερολόγιο. Είμαι ενθουσιασμένος. Μετά από τόσο διάβασμα και άγχος για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο μεταπτυχιακό / της διδακτικής των φυσικών επιστημών, στο οποίο ήθελα τόσο να μπω, τα κατάφερα.

Ελπίζω να μάθω και τίποτα της προκοπής σε αυτό, αλλιώς μου φαίνεται θα τα παρατήσω και θα σηκωθώ να φύγω.
Αναρωτιέμαι πάντως γιατί κρατάει δύο χρόνια. Στο κάτω-κάτω, για να διδάξεις φυσική – που εγώ αυτό θέλω να κάνω – αρκεί να ξέρεις φυσική. Άντε και καμιά παιδαγωγική θεωρία, αν είναι να πας για Γυμνάσιο και όχι για Λύκειο.

22 Οκτωβρίου 2001
Δικέ μου, το μεταπτυχιακό είναι απίστευτο. Με τίποτα δεν περίμενα ότι οι διδακτικάριοι των φυσικών επιστημών θα είχαν τραβήξει τόσο δρόμο μελετώντας αυτό που ονομάζουμε «διδασκαλία των φυσικών επιστημών».

Η αρχή έγινε, λέει, τη δεκαετία του ’60 στην Αμερική, όταν οι Ρώσοι είχαν θέσει πρώτοι σε τροχιά γύρω από τη Γη το δορυφόρο Σπούτνικ. Οι γιάνκηδες που λες, αγχώθηκαν ότι βγήκαν δεύτεροι στη περιβόητη «κούρσα του διαστήματος» και έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά! «Πρέπει να βγούμε πρώτοι!» / «Χρειαζόμαστε επιστήμονες!».


Μαζεύτηκε λοιπόν κόσμος από κάθε είδους ειδικότητα που μπορεί να έχει σχέση με τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Επιστήμονες, γνωστικοί ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι της επιστήμης και ένα σωρό άλλοι. Και προσπάθησαν να βρουν απαντήσεις στο ερώτημα «πώς θα αλλάξουμε τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών προκειμένου να φτιάξουμε επιστήμονες;».

Και φυσικά όλα αυτά δεν έγιναν τζάμπα. Ένα σωρό λεφτά σπαταλήθηκαν προς αυτή τη κατεύθυνση. Τα γραπτά (Beck 1992, Duschl 1990) μιλούν για μία πρωτόγνωρη για τα χρονικά οικονομική υποστήριξη της διδασκαλίας των φυσικών επιστημών. Εκατομμύρια δολάρια για την πάρτη της, απλά και μόνο επειδή η μια πλευρά του ωκεανού ανταγωνιζόταν τα επιστημονικά επιτεύγματα της άλλης.

Και το σημαντικότερο, τα αποτελέσματα όλης αυτής της προσπάθειας, που δεν ήταν και λίγα, επρόκειτο στα επόμενα χρόνια να τα εκμεταλλευτούν οι περισσότερες χώρες του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης και της ψαροκώσταινας.


Ρε κοίτα που ο Ψυχρός Πόλεμος είχε και τα καλά του!

7 Μαϊου 2002
Αγαπητό ημερολόγιο.
Λοιπόν. Τελικά η πορεία σε αυτό το μεταπτυχιακό εξελίσσεται πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα.

Μου αρέσει που, πέρα από τη γνώση σχετικά με την έρευνα γύρω από τη διδακτική πράξη, έρχομαι σε επαφή με ένα σωρό στοιχεία από άλλες επιστήμες. Γνωστική ψυχολογία, κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, φιλοσοφία των επιστημών, στοιχεία εκπαιδευτικής πολιτικής, νέες τεχνολογίες και ένα σωρό άλλα.
Ένα τσουβάλι γνώσεις ανοίγει μπροστά μου, αγαπητό ημερολόγιο…

Γιατί ρε συ να μην έχουν την ίδια τύχη όλοι οι συνάδελφοι πριν μπουν στις σχολικές τάξεις;

Όλα
μοιάζουν τόσο απαραίτητα…

17 Ιανουαρίου 2003
Κοντεύω σχεδόν να τελειώσω το μεταπτυχιακό. Μου μένουν ένα μάθημα και η διπλωματική. Εντάξει, δεν είναι και λίγη δουλειά εδώ που τα λέμε.

24 Φεβρουαρίου 2003
Διάλεξα θέμα για τη διπλωματική. Θα δουλέψω πάνω σε ένα πλαίσιο ανάλυσης αναλυτικών προγραμμάτων φυσικών επιστημών (Καριώτογλου & Τσελφές, 2000). Θα μελετήσω δηλαδή ένα τρόπο να «κοιτάς» ένα αναλυτικό πρόγραμμα και να μπορείς να βγάλεις πέντε συμπεράσματα, που συμπεριλαμβάνουν την κριτική του ή τη σύγκρισή του με άλλα αναλυτικά προγράμματα φυσικών επιστημών.

14 Μαρτίου 2003
Είναι φοβερό. Με αφορμή τη διπλωματική μου, έχω εξοικειωθεί με την ιδέα ότι ένα σωρό κοινωνικές απαιτήσεις ή πολιτικές επιλογές κρύβονται πίσω από τον τρόπο που σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα προτείνεται να διδάσκεται και η πιο αθώα ταλάντωση. Αλήθεια, πόσοι από τους καθηγητές που αύριο το πρωί θα ξαναμπούν στη τάξη για μάθημα φυσικής, έχουν συνειδητοποιήσει κάτι τέτοιο;

Τέλος πάντων. Αυτό που εγώ θα κάνω είναι αρχικά να ξεχωρίσω τα χαρακτηριστικά δύο υποθετικών (και διαφορετικών μεταξύ τους) «τύπων» αναλυτικών προγραμμάτων.

Από τη μία, ο τύπος αναλυτικού προγράμματος που ανταποκρίνεται στην ψυχροπολεμική προτεραιότητα «να φτιάξουμε επιστήμονες», που σου έλεγα τις προάλλες. Από την άλλη ο τύπος αναλυτικού προγράμματος του σήμερα, ένας τύπος αναλυτικού προγράμματος που στριμώχνεται στο χαρακτηρισμό «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός».

Στη συνέχεια θα πρέπει να συγκρίνω το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα φυσικών επιστημών με καθέναν από αυτούς τους δύο τύπους, σκοπεύοντας να βγάλω μιαν άκρη όσον αφορά το τι τελικά αναλυτικό πρόγραμμα είναι αυτό στο οποίο –θεωρητικά- «υπακούν» σήμερα οι ανά τη χώρα διδάσκοντες το μάθημα της φυσικής.

Αυτή είναι η όλη ιστορία. Στη κοπέλα μου της φάνηκε λίγο βαρετή διαδικασία, εγώ όμως υποπτεύομαι ότι τα συμπεράσματα θα έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Για να δούμε.

16 Ιουνίου 2003
Τα χαρακτηριστικά των δύο υποθετικών τύπων αναλυτικών προγραμμάτων που θα χρησιμοποιήσω, αρχίζουν να ξεχωρίζουν στο μυαλό μου.

Το πρώτο είναι αυτό που μοιάζει με τα αμερικάνικα αναλυτικά προγράμματα της δεκαετίας του ’60. Μιλάμε για ένα αναλυτικό πρόγραμμα που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις επιστημονικές έννοιες και τον μαθηματικό φορμαλισμό, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εργαστηριακές δραστηριότητες, ενώ είναι βασισμένο σε μια φιλοσοφία επίλυσης προβλημάτων και ασκήσεων.

Σα να λέμε, μια μίνι εξάσκηση στην επιστημονική νοοτροπία και την επιστημονική μέθοδο. Ο στόχος είναι να ενθαρρυνθούν οι μαθητές να συμπεριφέρονται σαν επιστήμονες.


Ο δεύτερος τύπος αναλυτικού προγράμματος μοιάζει περισσότερο με τα αναλυτικά προγράμματα της σήμερον ημέρας. Καλά, ο Ψυχρός Πόλεμος μας έχει αφήσει από καιρό. Είμαστε σε μια εποχή στην οποία η επιστήμη αντιμετωπίζεται διαφορετικά από ότι παλαιότερα. «Από μία [κοινωνία] στην οποία η επιστήμη γίνεται αντιληπτή ως μία πηγή λύσεων» / «έχουμε περάσει σε μία [κοινωνία] στην οποία αντιμετωπίζεται και ως μία πηγή προβλημάτων» / (Beck 1992).

Κορυφές σε αυτά τα παγόβουνα παγκοσμίων προβλημάτων αποτελούν το περιβαλλοντικό πρόβλημα και τα διλήμματα που θέτουν οι εξελίξεις στον κλάδο της γενετικής βιολογίας.


Μιλάμε δηλαδή για μια κοινωνία που πρέπει κάποια στιγμή να πάρει αποφάσεις σε ζητήματα όπως «θα αναλάβουμε το δύσκολο έργο της εξέλιξης εναλλακτικών μορφών ενέργειας;», «θα χρησιμοποιήσουμε γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα;» ή «τι θέση παίρνουμε απέναντι στο θέμα της κλωνοποίησης;».
Ουσιαστικά δηλαδή, αναλυτικά προγράμματα αυτής της μορφής αντιμετωπίζουν τους μαθητές όχι τόσο ως μελλοντικούς επιστήμονες, όσο ως μελλοντικούς πολίτες.

Προφανώς, μιλάμε για αναλυτικά προγράμματα στα οποία οι επιστήμες της βιολογίας και της οικολογίας έχουν το πρώτο λόγο. Η φυσική, η δική μου επιστήμη, περνά στα παρασκήνια.

Παράλληλα, οι τεχνολογικές εξελίξεις (με κορυφή την εξέλιξη του διαδικτύου) απαιτούν την ένταξη νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Ο όρος «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός» είναι σαφής.


Αυτοί λοιπόν είναι οι δύο τύποι αναλυτικών προγραμμάτων που θα έχω στο μυαλό μου. Τους έχω στο νου μου ως «αναλυτικό πρόγραμμα που βλέπει μελλοντικούς επιστήμονες» και «αναλυτικό πρόγραμμα που βλέπει μελλοντικούς πολίτες». Η διάκριση είναι χοντροκομμένη, αλλά εξυπηρετεί μια χαρά αυτό που θέλω να κάνω: να κρίνω το τρέχον αναλυτικό πρόγραμμα.

Μέχρι και η κοπέλα μου αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη διπλωματική μου.

22 Οκτωβρίου 2003
Είμαι ευτυχισμένος. Τελείωσα τη διπλωματική. Τελευταίο βήμα ήταν η μελέτη του τρέχοντος αναλυτικού προγράμματος, αυτού που οι εκπαιδευτικοί της χώρας ακούν ως ΔΕΠΠΣ, Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών.

Τα αποτελέσματα; Ένα αναλυτικό πρόγραμμα που χαρακτηρίζεται από μια κραυγαλέα ασυνέπεια. Οι γενικοί του στόχοι περιγράφουν τόσο την προσπάθεια να «καλλιεργήσουμε επιστήμονες», όσο και την προσπάθεια να «καλλιεργήσουμε πολίτες». Αυτό βέβαια από μόνο του δεν είναι κακό. Αυτό που εκνευρίζει είναι πως όταν φτάνουμε στο επίπεδο των επιμέρους δραστηριοτήτων της κάθε διδακτικής ώρας, αυτών που υποτίθεται ότι υλοποιούν τους γενικούς στόχους, τα περί μελλοντικών πολιτών δείχνουν να έχουν ξεχαστεί:

Τα μαθηματικά δεν δείχνουν να έχουν χάσει καθόλου από τη σημασία που είχαν στα αναλυτικά προγράμματα φυσικής που αναζητούσαν επιστήμονες. Παράλληλα, ένα σωρό επιστημονικές έννοιες κυριαρχούν, αγνοώντας αρκετά εμπεριστατωμένες προτάσεις της διδακτικής ότι πολλές από αυτές τις έννοιες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατακτηθούν από 13χρονους ανθρώπους.

Στην παρουσίαση της διπλωματικής αυτό το περιέγραψα ως «ασυνέπεια». Όταν μίλησα για το θέμα στο συγκάτοικό μου το Θεόφιλο, ο οποίος είναι οικοδόμος, αυτός απάντησε: «σα να λέμε δηλαδή, άλλα λένε κι άλλα κάνουν»… (Θεόφιλος, 2003)

10 Σεπτεμβρίου 2005
Αρκετά με τις σπουδές, αγαπητό μου ημερολόγιο. «Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς». Από αύριο το πρωί μπαίνω σε σχολική τάξη. Καιρός να δούμε αν όλα αυτά που απασχολούσαν το μυαλό μου, έχουν κάποια σημασία όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τους γνωστούς 30.

Πλημμυρίζω ανυπομονησία.


19 Οκτωβρίου 2005
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες. Σε αυτό το καινούργιο κόσμο, στο σχολείο, κάθε μέρα έχει κάτι καινούργιο.

Συμπέρασμα πρώτο: Από όσα έμαθα στα λημέρια της διδακτικής, τίποτα δεν έχει διαψευσθεί στη σχολική αίθουσα. Έννοιες όπως οι ιδέες των μαθητών και ο εποικοδομητισμός, η δυναμική της τάξης, οι μαθησιακές δυσκολίες ή η επιστημολογία παίρνουν σάρκα και οστά. Υπάρχουν εκεί, μασκαρεμένες πίσω από ένα σκηνικό με 31 πρωταγωνιστές και δείχνουν να κλείνουν το μάτι σε όποιον έχει τη διάθεση να τις δει.

Τα χρόνια του μεταπτυχιακού δεν πήγανε χαμένα: περισσότερο με επένδυση μου μοιάζουν τώρα.


Συμπέρασμα δεύτερο. Στο παιχνίδι έχουν μπει καινούργιες συνιστώσες. Ο διδακτικός χρόνος, που μοιάζει με αυστηρό αφεντικό που δεν αναγνωρίζει εξαιρέσεις και έρχεται να πιέσει το μάθημα με το δικό του αυταρχικό τρόπο. Και εδώ φυσικά, το αναλυτικό πρόγραμμα παίζει το ρόλο του.

Ο Ανδρέας, το ξανθό παιδί από το β4, το είπε ξεκάθαρα: «Και πότε θα τα μάθω όλα αυτά κύριε;» / « Ποιος είμαι,» /
« ο Σούπερμαν;» / (Ανδρέας, 2005).

Ή ακόμη, ένα στοιχείο που με ξάφνιασε ήταν η νοοτροπία μερικών συναδέλφων, οι οποίοι δεν δείχνουν να έχουν τη διάθεση να μάθουν τίποτα καινούργιο, να αλλάξουν στο ελάχιστο τον τρόπο που δουλεύουν, να δοκιμάσουν.

Με το συμπάθιο, συνάδελφε, αλλά 30 χρόνια διδακτική εμπειρία, ναι, μπορεί να σημαίνει 30 χρόνια βελτιώνεις τις διδασκαλίες σου, μπορεί όμως να σημαίνει και ότι 30 χρόνια δεν βελτιώνεσαι καθόλου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Όταν τα αναλυτικά προγράμματα αλλάζουν, είναι ανάγκη να κριθούν. Και για να κριθούν, θα πρέπει να εφαρμοστούν. Οπότε μη εφαρμόζοντας τα, έχω την εντύπωση ότι βοηθάμε στην απόκρυψη των αδυναμιών τους…

7 Απριλίου 2007
Σήμερα, στο κενό που είχα την τρίτη ώρα, είχα μια πολύ ωραία συζήτηση με το Δημήτρη, το χημικό του σχολείου. Ανοικτό μυαλό και φοβερός χαβαλετζής. Κάποια στιγμή με ρώτησε για όλη αυτή την ιστορία των αναλυτικών προγραμμάτων. «Τι στο καλό είναι αυτός ο επιστημονικός αλφαβητισμός ρε Γιώργο που μας έχουν πρήξει; Είναι το ΔΕΠΠΣ;»

Θυμήθηκα μια συμβουλή ενός από τους καθηγητές μου στο μεταπτυχιακό: «Αν θες να δεις τι στόχους έχει ένα αναλυτικό πρόγραμμα, μπορείς απλά να τους διαβάσεις. Για να δεις όμως τι εν τέλει καταφέρνει, ρίξε μια ματιά στο τι αξιολογεί το αναλυτικό πρόγραμμα. Σκέψου σαν το μαθητή: θα μάθω ότι θα χρειαστώ όταν θα με αξιολογήσουν. Τους πραγματικούς στόχους τους δείχνει η αξιολόγηση».

«Ναι ρε Γιώργο», μου απάντησε ο Δημήτρης, «εσύ όμως μου είχες πει ότι το ΔΕΠΠΣ έχει πολύ λίγες πληροφορίες για το τί και το πώς προτείνει να αξιολογούμε» / (Έψιμος, 2004). Τι κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση;».

Έχει δίκιο ο Δημήτρης. Αν θέλουμε να μάθουμε τι σημαίνει «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός», το ΔΕΠΠΣ δεν είναι και ο ιδανικότερος βοηθός. Από τη μία οι στόχοι του είναι ασυνεπείς ως προς τις εν τέλει προτεινόμενες δραστηριότητες, από την άλλη η προτεινόμενη αξιολόγηση περιγράφεται με μια οικονομία λέξεων που ξαφνιάζει.

«Θα το ψάξω και το συζητάμε αύριο», του απάντησα.


9 Απριλίου 2007
Βρήκα κάτι που θα το προτείνω στο Δημήτρη, σχετικά με τη συζήτησή μας για τα αναλυτικά προγράμματα. Μια καλή ένδειξη για τις επιδιώξεις του επιστημονικού και τεχνολογικού αλφαβητισμού δίνει η αξιολόγηση μαθητών που γίνεται στα πλαίσια του προγράμματος PISA. Πρέπει να ρίξω μια ματιά στα «θέματα» αυτής της αξιολόγησης, σίγουρα θα ενδιαφέρεται και ο Δημήτρης (αλήθεια, πόσοι συνάδελφοι τα έχουν αναζητήσει;)

Με το που έσκασε η σκέψη στο μυαλό μου, άνοιξα τον υπολογιστή και έκανα ένα μικρό ψάξιμο στο δίκτυο.

Διαπίστωση πρώτη: είναι αρκετά δύσκολο ανάμεσα στα θέματα να βρεις αυτό που θα λέγαμε θέμα «αμιγώς φυσικής». Κυριαρχούν θέματα βιολογίας και οικολογίας.
Διαπίστωση δεύτερη: Ακόμη και τα θέματα φυσικής επικεντρώνουν σε σημεία που δεν τα έχουμε συνηθίσει.

Ένα παράδειγμα μεταφράζεται κάπως έτσι:


«Ένα λεωφορείο προχωρεί σε έναν ίσιο δρόμο. Ο οδηγός του ονομάζεται Ray και έχει ένα ποτήρι με νερό ακουμπισμένο στο ταμπλό του λεωφορείου:
Ξαφνικά ο Ray χρειάζεται να πατήσει τα φρένα του λεωφορείου. Ποιο από τα παρακάτω είναι πιθανότερο να συμβεί στο νερό που βρίσκεται μέσα στο ποτήρι;

Α) η επιφάνεια του νερού θα παραμείνει οριζόντια
Β) το νερό θα χυθεί από την πλευρά (1)
Γ) το νερό θα χυθεί από την πλευρά (2)
Δ) το νερό θα χυθεί αλλά δεν μπορείς να ξέρεις από ποια πλευρά».

Το έδειξα στο Δημήτρη. Κουφάθηκε. Το κοιτούσε για ώρα. «Αυτό είναι θέμα φυσικής;» γυρνάει και μου κάνει. «Και πού είναι οι έννοιες όπως ‘ταχύτητα’, ‘μετατόπιση’ ή ‘δύναμη’, που κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκαμε σε ένα αντίστοιχο θέμα στο ελληνικό σχολείο; Πού είναι τα απαραίτητα μαθηματικά; Και τι σημαίνει αυτό το ‘ποιο είναι πιθανότερο να συμβεί;’, σε ένα ερώτημα που επιχειρεί να αξιολογήσει; Αυτό είναι άλλη φυσική!»

Περιττό να πω ότι όταν του έδειξα και το υπόλοιπο του ερωτήματος (το οποίο αφορούσε τη περιβαλλοντική μόλυνση που πιθανόν να προκαλεί το λεωφορείο του Ray), ο Δημήτρης είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Καλά, κι εγώ δεν πήγα πίσω…

11 Φεβρουαρίου 2008
Λοιπόν. Αν μπορούσες, αγαπητό μου ημερολόγιο, θα έπεφτες απ’ τα σύννεφα. Άκου αυτό. Η ένωση για τη διδακτική των φυσικών επιστημών με προσκάλεσε να εκφράσω τις απόψεις μου για τα «αναλυτικά προγράμματα του σήμερα». Σε ένα συνέδριο που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που φιλοξένησε όλες τις σκέψεις που μέχρι τώρα σου έχω περιγράψει.

Η τιμή είναι μεγάλη, αναρωτιέμαι όμως αν θα καταφέρω να ανταποκριθώ. Έχει περάσει πολύς καιρός χωρίς να έχω διαβάσει άρθρο διδακτικής φυσικών επιστημών. Τον χρόνο μου πλέον απασχολούν οι σχεδιασμοί για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, τα βιβλία ύλης και οι διορθώσεις διαγωνισμάτων. Έχω καιρό να προφέρω εκφράσεις όπως «αναλυτικό πρόγραμμα» ή «επιστημονικός και τεχνολογικός αλφαβητισμός».


Βρήκα όμως τί θα κάνω!

Θα μου επιτρέψεις αγαπητό μου ημερολόγιο, να κόψω μερικές από τις σελίδες σου και να τις διαβάσω σε αυτό το συνέδριο. Μια χαρά στα έχω πει και σένα, γιατί να μην τα ακούσει και κανένας πιο ζωντανός από ένα σπιράλ τετράδιο;

Και τι θα τους πώ;

Θα τους πω ότι κάποια στιγμή βρήκα μπροστά μου ένα αναλυτικό πρόγραμμα που (σύμφωνα με τα κριτήρια μου) εμφανιζόταν ασυνεπές στις επιλογές του.

Θα τους πω ότι, όταν αργότερα βρέθηκα στο σχολικό περιβάλλον, βρήκα συναδέλφους που δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για τις όποιες αλλαγές υπάρχουν στα αναλυτικά προγράμματα του «σήμερα». Μια στάση που απλά κρύβει τις αδυναμίες αυτών των αναλυτικών προγραμμάτων.

Θα τους πω ότι κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει το εθνικό οδικό δίκτυο: / Προχειροδουλειές από την πλευρά του κράτους και αρκετοί συνάδελφοι-οδηγοί που κάνουν τα πράγματα χειρότερα με τη στάση τους. Με τον τρόπο που «οδηγούν».

Θα τους πω όμως ότι βρήκα και άλλους, αυτούς που έχουν ενδιαφέρον να ακούσουν τι έχει να τους πει η διδακτική ή που θα το ψάξουν ώστε να είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες.

Θα τους πω ότι το πόσο γνωρίζουμε ένα αναλυτικό πρόγραμμα και τις προτεραιότητες που αυτό εξυπηρετεί ή το πόσο καλά το σχεδιάζουμε, είναι απλά ένα κομμάτι της δουλειάς μας.

Θα τους πω όμως, κυρίως, ότι είναι και κάτι ακόμα.


Είναι κάτι που επηρεάζει τη ζωή / και το μυαλό ενός 13χρονου ανθρώπου, σε μια εποχή που το μυαλό του ακόμα διαμορφώνεται. Και ότι δε χωράνε πολλοί λάθος σχεδιασμοί όταν αυτοί επηρεάζουν τα μυαλά των άλλων.

Ότι ένας 13χρονος, του χρόνου δεν θα είναι 13χρονος.

Και ότι σε καμία, μα σε καμία περίπτωση, δεν πρόκειται να γίνει Σούπερμαν.

---------

Update (20/5/08): Θα το πάρουν χαμπάρι οι διδακτικάριοι ότι το ξεχασα και θα με κυνηγάνε! Οι βιβλιογραφικές αναφορές του κειμένου είναι λοιπόν οι εξής:

Beck, U., (1992). Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage.

Bybee, R. W. & DeBoer, G. E., (1994). ‘Research on Goals for the Science Curriculum’, στο Gabel D. L. (Ed) Handbook of Research on Science Teaching and Learning, σελ. 357-387, New York: Macmillan.

Duschl, R., (1990). Restructuring Science Education. New York: Teachers College Press.

Έψιμος, (2004) «Κριτική θεώρηση πλαισίου ανάλυσης Αναλυτικών Προγραμμάτων Φυσικών Επιστημών. Εφαρμογή σε Αναλυτικό Πρόγραμμα Φυσικής Γυμνασίου», αδημοσίευτη διπλωματική εργασία, ΠΤΔΕ, Θεσσαλονίκη.

Καριώτογλου, Π. & Τσελφές, Β., (2000). ‘Αναλυτικά Προγράμματα Φυσικών Επιστημών: Επιστημολογική, Διδακτική και Θεσμική προσέγγιση’, Επιθεώρηση Φυσικής, 31, 19-28.

buzz it!

3 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Διάβασα τις σελίδες του ημερολογίου, Χρυσόστομε, κι ας είμαι, λόγω φιλολογικής ειδικότητας, στην εξοχή της διδασκαλίας της Φυσικής.
Εκείνο που με ενθουσιάζει, πάντως, είναι η διάθεση, που τρυπώνει στις πιο πολλές γωνιές των λέξεων και των φράσεων, η θετική στάση απέναντι σ΄ αυτό που είμαστε και που (θέλουμε να) κάνουμε, η όρεξη, ο ενθουσιασμός από τη μυρωδιά της τάξης.
Τι καλά να συνδυάζονται όλα αυτά με τέτοιου τύπου μεταπτυχιακά, γνώσεις που μπορούν να δώσουν σχήμα και μορφή στη διάθεση προσφοράς στην τάξη.
Και τι καλά, επίσης, να κουβεντιάζονται, από 'δω, στην τάξη, στα πηγαδάκια, στις παρέες, ώστε να παραμένουν ζωντανά, ενεργοποιώντας και τον (εκπαιδευτικό μας) περίγυρο.

Γιάννης Μιχαηλίδης είπε...

Φανταστικό κείμενο!

Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο η διδακτική Φ.Ε. διδάσκεται σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Έχουμε καταντήσει εμείς οι δάσκαλοι να μαθαίνουμε περισσότερα από εσάς στο πανεπιστήμιο.

Βέβαια δεν μπορώ να πω πως τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Πολλά από τα προβλήματα που βλέπει ο συγγραφέας του ημερολογίου υπάρχουν και στα Δημοτικά σχολεία, παρά την συστηματική ενασχόλησή μας με τη διδακτική από τα φοιτητικά μας χρόνια.

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Πολύ καλό το κείμενο και πολύ καλή η ιδέα σου!

Τα δημοφιλεστερα μαθηματα