Στην προηγούμενη μου δημοσίευση, παρουσίασα ένα από τα θέματα φυσικής με τα οποία επέλεξε να αξιολογήσει τους μαθητές του ο δαιμόνιος συνάδελφος Γιώργος Φ.
Ζήτησα από τους συνάδελφους-αναγνώστες του "Ας μπούμε σε μια τάξη" τα σχόλια τους. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και θεωρώ ότι "είπε" πολλά συνάδελφε αν δεν το έχεις ήδη κάνει, ρίξε μια ματιά, αξίζει το κόπο.
Σκέφτηκα να γράψω κι εγώ ένα σχόλιο μου, προτίμησα όμως να το κάνω με μια καινούργια δημοσίευση. Αυτή που τώρα διαβάζεις. Μάλιστα, για να σε γλιτώσω απο τα πολλά πήγαινε-έλα ανάμεσα στις δημοσιεύσεις, ας βάλω κι εδώ το περιβόητο θέμα που σκέφτηκε ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος:
Ζήτησα από τους συνάδελφους-αναγνώστες του "Ας μπούμε σε μια τάξη" τα σχόλια τους. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και θεωρώ ότι "είπε" πολλά συνάδελφε αν δεν το έχεις ήδη κάνει, ρίξε μια ματιά, αξίζει το κόπο.
Σκέφτηκα να γράψω κι εγώ ένα σχόλιο μου, προτίμησα όμως να το κάνω με μια καινούργια δημοσίευση. Αυτή που τώρα διαβάζεις. Μάλιστα, για να σε γλιτώσω απο τα πολλά πήγαινε-έλα ανάμεσα στις δημοσιεύσεις, ας βάλω κι εδώ το περιβόητο θέμα που σκέφτηκε ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος:
Λοιπόν.
Αυτό που νομίζω ότι ο Γιώργος έκανε με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν να εφαρμόσει μια νοοτροπία αξιολόγησης που εκφράζεται εδώ και καιρό στους κύκλους της διδακτικής και σιγά σιγά θα πρέπει να μπαίνει και στις τάξεις. Μιλάμε για αξιολόγηση που, μεταξύ άλλων, δεν εστιάζει τόσο στην πληροφορία, όσο στη διαχείρισή της (για να το πω πιο λαϊκά, "δεν σου ζητάμε τον τάδε νόμο της φυσικής, σου τον δίνουμε και σου ζητάμε να σκεφτείς πώς εφαρμόζεται").
Ο Γιώργος "δίνει" στους μαθητές και στις μαθήτριές του μια εικόνα. "Δίνει" ένα απόσπασμα από τα κείμενα του βιβλίου. "Δίνει" ένα μισοσυμπληρωμένο πίνακα με αριθμητικά δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση δίνει πληροφορία. Και στη συνέχεια ψάχνει, ποιοι μαθητές και ποιες μαθήτριες μπορούν να αξιολογήσουν και να διαχειριστούν αυτή την πληροφορία.
Θεωρώ ότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό του προτεινόμενου τρόπου αξιολόγησης που αξίζει να σχολιαστεί περισσότερο από τα υπόλοιπα θετικά σημεία του.
Και αυτό γιατί συμφωνώ με την άποψη ότι η ικανότητα διαχείρισης της επιστημονικής γνώσης είναι ένας από τους στόχους της διδασκαλίας που έχει ιδιαίτερη αξία για τους 15χρονους ανθρώπους του σήμερα. Για ανθρώπους που χωρίς τη βοήθειά μας κολυμπούν καθημερινά σε ωκεανούς πληροφορίας ψηφιακούς ή μη.
Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να εξοικειώσουμε όχι τόσο με την εμπέδωση της πληροφορίας με τέτοια πληθώρα πληροφορίας αυτό θα ισοδυναμούσε με σαδισμό, όσο με τη διαχείρισή της.
Ας υπενθυμίσω βέβαια, ότι με παρόμοιο τρόπο βλέπω να εκφράζονται και τα θέματα της περιβόητης έρευνας του διεθνούς προγράμματος αξιολόγησης PISA (παλαιότερη σχετική συζήτηση εδώ). Και ας θυμηθώ να στείλω ένα mail με αυτή τη διαπίστωση σε όλους όσους βγήκαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της "κακής επίδοσης" των ελλήνων μαθητών, με όρους υλικοτεχνικής υποδομής ή "κατάντιας" του ελληνικού δημόσιου σχολείου.
Μπούρδες. Η διδασκαλία των φυσικών επιστημών στην Ελλάδα, μακάρι να είχε περισσότερους διαδραστικούς πίνακες, μπορεί όμως να κάνει αξιόλογα βήματα βελτίωσης και χωρίς αυτούς. Επισημαίνω βέβαια: βήματα βελτίωσης, όχι άλματα...
Συμφωνώ με αυτό που σχολίασε στην προηγούμενη δημοσίευση ο συνοδοιπόρος Διονύσης Μάργαρης: "αν βρεθούν και 10 συνάδελφοι, που σταθούν στα θέματά σου, προβληματιστούν, κάνουν την αυτοκριτική τους και προσπαθήσουν να βελτιώσουν τη δουλεία τους προς την κατεύθυνση που εσύ χαράζεις, δεν είναι πολύ σημαντικό;"
Είναι σημαντικό, αλλά είναι και δύσκολο. Συζητάμε για μια λογική αξιολόγησης καινούργια για την ελληνική πραγματικότητα, αρκετά διαφορετική δηλαδή από αυτήν που ορίζει η σιδερένια εκπαιδευτική μας παράδοση. Και αυτό βέβαια δυσκολεύει τα πράγματα: οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν εύκολα και σίγουρα δεν αλλάζουν με την προσθήκη υπολογιστή ή προτζέκτορα στη σχολική τάξη.
Ας στρωθούμε λοιπόν κάτω και ας επικοινωνήσουμε περισσότερο τις ιδέες μας, είτε μέσα από τα ιστολόγιά μας, είτε καθισμένοι στα γκρίζα τραπέζια του γραφείου των καθηγητών.
Ας κοιτάξουμε την ουσία σε αυτό που προτείνει ο Γιώργος ως αξιολόγηση, ας την προτείνουμε αν συμφωνούμε στους συναδέλφους του κλάδου, ας την εφαρμόσουμε με το δικό μας τρόπο και το κυριότερο, ας ανακοινώσουμε τα συμπεράσματά μας...
Ας μπούμε σε μια τάξη!
Αυτό που νομίζω ότι ο Γιώργος έκανε με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν να εφαρμόσει μια νοοτροπία αξιολόγησης που εκφράζεται εδώ και καιρό στους κύκλους της διδακτικής και σιγά σιγά θα πρέπει να μπαίνει και στις τάξεις. Μιλάμε για αξιολόγηση που, μεταξύ άλλων, δεν εστιάζει τόσο στην πληροφορία, όσο στη διαχείρισή της (για να το πω πιο λαϊκά, "δεν σου ζητάμε τον τάδε νόμο της φυσικής, σου τον δίνουμε και σου ζητάμε να σκεφτείς πώς εφαρμόζεται").
Ο Γιώργος "δίνει" στους μαθητές και στις μαθήτριές του μια εικόνα. "Δίνει" ένα απόσπασμα από τα κείμενα του βιβλίου. "Δίνει" ένα μισοσυμπληρωμένο πίνακα με αριθμητικά δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση δίνει πληροφορία. Και στη συνέχεια ψάχνει, ποιοι μαθητές και ποιες μαθήτριες μπορούν να αξιολογήσουν και να διαχειριστούν αυτή την πληροφορία.
Θεωρώ ότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό του προτεινόμενου τρόπου αξιολόγησης που αξίζει να σχολιαστεί περισσότερο από τα υπόλοιπα θετικά σημεία του.
Και αυτό γιατί συμφωνώ με την άποψη ότι η ικανότητα διαχείρισης της επιστημονικής γνώσης είναι ένας από τους στόχους της διδασκαλίας που έχει ιδιαίτερη αξία για τους 15χρονους ανθρώπους του σήμερα. Για ανθρώπους που χωρίς τη βοήθειά μας κολυμπούν καθημερινά σε ωκεανούς πληροφορίας ψηφιακούς ή μη.
Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να εξοικειώσουμε όχι τόσο με την εμπέδωση της πληροφορίας με τέτοια πληθώρα πληροφορίας αυτό θα ισοδυναμούσε με σαδισμό, όσο με τη διαχείρισή της.
Ας υπενθυμίσω βέβαια, ότι με παρόμοιο τρόπο βλέπω να εκφράζονται και τα θέματα της περιβόητης έρευνας του διεθνούς προγράμματος αξιολόγησης PISA (παλαιότερη σχετική συζήτηση εδώ). Και ας θυμηθώ να στείλω ένα mail με αυτή τη διαπίστωση σε όλους όσους βγήκαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της "κακής επίδοσης" των ελλήνων μαθητών, με όρους υλικοτεχνικής υποδομής ή "κατάντιας" του ελληνικού δημόσιου σχολείου.
Μπούρδες. Η διδασκαλία των φυσικών επιστημών στην Ελλάδα, μακάρι να είχε περισσότερους διαδραστικούς πίνακες, μπορεί όμως να κάνει αξιόλογα βήματα βελτίωσης και χωρίς αυτούς. Επισημαίνω βέβαια: βήματα βελτίωσης, όχι άλματα...
Συμφωνώ με αυτό που σχολίασε στην προηγούμενη δημοσίευση ο συνοδοιπόρος Διονύσης Μάργαρης: "αν βρεθούν και 10 συνάδελφοι, που σταθούν στα θέματά σου, προβληματιστούν, κάνουν την αυτοκριτική τους και προσπαθήσουν να βελτιώσουν τη δουλεία τους προς την κατεύθυνση που εσύ χαράζεις, δεν είναι πολύ σημαντικό;"
Είναι σημαντικό, αλλά είναι και δύσκολο. Συζητάμε για μια λογική αξιολόγησης καινούργια για την ελληνική πραγματικότητα, αρκετά διαφορετική δηλαδή από αυτήν που ορίζει η σιδερένια εκπαιδευτική μας παράδοση. Και αυτό βέβαια δυσκολεύει τα πράγματα: οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν εύκολα και σίγουρα δεν αλλάζουν με την προσθήκη υπολογιστή ή προτζέκτορα στη σχολική τάξη.
Ας στρωθούμε λοιπόν κάτω και ας επικοινωνήσουμε περισσότερο τις ιδέες μας, είτε μέσα από τα ιστολόγιά μας, είτε καθισμένοι στα γκρίζα τραπέζια του γραφείου των καθηγητών.
Ας κοιτάξουμε την ουσία σε αυτό που προτείνει ο Γιώργος ως αξιολόγηση, ας την προτείνουμε αν συμφωνούμε στους συναδέλφους του κλάδου, ας την εφαρμόσουμε με το δικό μας τρόπο και το κυριότερο, ας ανακοινώσουμε τα συμπεράσματά μας...
Ας μπούμε σε μια τάξη!
10 σχόλια:
Χρυσόστομε
σωστά επανέφερες το θέμα, καθώς οι απαντήσεις μας στο προηγούμενο post δεν εστίασαν σε αυτό που πραγματικά ζητούσες.
Είναι προφανές ότι η ανάπτυξη της ικανότητας αναζήτησης, εξεύρεσης, αξιολόγησης και διαχείρισης της πληροφορίας είναι ένα από τα ζητούμενα (και ένα πολύ αδύναμο σημείο)στην "υποχρεωτική" εκπαίδευση, είτε κατά την προετοιμασία του "επιστημονικά εγγράμματου" πολίτη είτε κατά την προετοιμασία του αυριανού επιστήμονα.
Αλλά: το σύστημα (εμείς όλοι αν θες, με άλλα λόγια) δεν βοηθά(με) όπως και όσο θα έπρεπε.
Ναι, έχουμε επιχειρήσει τέτοιου είδους θέματα.
Αλλά:
Αν τα βάλεις στο Γυμνάσια, 1-3 από τα 9 πολλαπλής επιλογής, οι μαθητές θα επιλέξουν να απαντήσουν τα άλλα. Τα σίγουρα. Αν βάλεις και τα 9, θα υπάρξει "πρόβλημα". Από πολλές μεριές.
Αν τα βάλεις στο Λύκειο, (είτε ως 1ο, είτε ως 2ο, είτε ως 3ο, είτε ως 4ο), θα θεωρηθείς σφαγέας. Τα παιδιά ζητούν να τα "βοηθήσεις" και να τα "προετοιμάσεις" για τις Πανελλαδικές και δεν τους περισσεύει χρόνος για να γίνουν αυτά οι επαναστάτες.
Ναι, μπορείς να το επιχειρήσεις "σιγά-σιγά". Και επιχειρείται, από πολλούς, να είσαι σίγουρος. Αλλά, πρέπει να βοηθά και το γενικότερο κλίμα του σχολείου. Δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι ο μόνος -ή έστω από τους λίγους- εκπαιδευτικός του Συλλόγου Διδασκόντων που να δουλεύεις με αυτόν τον τρόπο. Και είναι ακόμη δυσκολότερο, με αυτό το "φορτίο μαθητείας" που όλοι κουβαλάμε. Είναι πολλά τα κατεστημένα που πρέπει να ανατρέψεις. Χρειάζεται γενικότερη και πολύπλευρη/πολυδιάστατη αλλαγή.
Αν τώρα, όλα τα θέματα των Πανελλαδικών στη Φυσική τις επόμενες χρονιές έχουν το σκεπτικό που ζητάς/άμε, ναι, η αλλαγή θα επέλθει πολύ γρήγορα (ο Διονύσης μάλλον θα συμφωνεί σε αυτό). Αλλά, ποιοι εισηγητές είναι αυτοί που θα τολμούσαν μια αλλαγή που αγγίζει ακόμη και τα πρωτάκια του Δημοτικού, αφού από τότε οι περισσότερες οικογένειες αρχίζουν να κάνουν σκέψεις για είσοδο στο Πανεπιστήμιο/επαγγελματική αποκατάσταση και αρχίζουν να προετοιμάζονται με βάση το σύνηθες και το αναμενόμενο?
Δεν είναι θέμα μερικών κούκων που θα φέρουν την άνοιξη, είναι θέμα εκπαιδευτικής πολιτικής.
Κατά τα άλλα, ζητάς να συζητήσουμε το αυτονόητο.
Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμ’ ως εδώ, ας πούμε και μια αλήθεια κι’ ας πέσει στο γιαλό:
1η αλήθεια: το θέμα «κόπηκε» σε συμφωνία με τον καθ’ όλα άξιο συν-εισηγητή του σχετικού διαγωνίσματος.
Η απόρριψη αποφασίστηκε με βάση ΟΛΑ τα επιχειρήματα των συνομιλητών σ’ αυτό το post, που εκφράζανε επιφύλαξη στην εκμετάλλευση αυτού του διδακτικού-μαθησιακού περιβάλλοντος και ως περιβάλλοντος αξιολόγησης.
2η αλήθεια: υπάρχουν δημοσιευμένα εμπειρικά δεδομένα που δείχνουν ότι η σύνταξη «πρωτότυπων» θεμάτων εξετάσεων έχουν ιδιαίτερα μεγάλες πιθανότητες να χαρακτηριστούν «λάθος» σχετικά με το περιεχόμενο («κακή φυσική»), αλλά κυρίως σχετικά με τη διατύπωσή τους (φλύαρος λεκτικός κώδικας, μη αναγνωρίσιμα συμφραζόμενα) (Χαλκιά κ.α. 2000, Στάσεις και Απόψεις των Ελλήνων Εκπαιδευτικών ως προς την Τελική Γραπτή Αξιολόγηση του Μαθήματος της Φυσικής στο Γυμνάσιο. Στο Ν. Βαλανίδης (εκδ.), Πρακτικά του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών και εφαρμογών των Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση, ΤΟΜΟΣ ΙΙ, σελ. 126- 136, Λευκωσία). Η «πρωτοτυπία» έχει κόστος σ’ όλα τα επίπεδα.
3η: αλήθεια, σε ποια θέματα εξετάστηκαν τελικά οι μαθητές, όπως ρωτάει κι’ ο Βαγγέλης; πόσα και ποια επέλεξαν; πώς κατανεμήθηκε η βαθμολογία τους σε κάθε θέμα; «κάηκαν» πολλά παιδιά;
4η: είναι αλήθεια ότι χρειάζεται χρόνο η επεξεργασία. Σκοπεύω να επανέλθω με σχετικά data στο blog του Χρυσόστομου, αν συνεχίζει να παραμένει φιλόξενο. Ελπίζω, διατυπωμένα με οικονομικό τρόπο.
Παρακολουθώ τα σχόλιά σας «με κομμένη την ανάσα».
Γιώργος Φ.
@Βαγγέλη
Ναι, ζητάω να συζητήσουμε το αυτονόητο. Και το κάνω γιατί συμφωνώ με αυτά που λες, ότι δηλαδή μιλάμε για μια αλλαγή που θέλει πολύ δουλειά και θα πρέπει να προχωρά βήμα-βήμα
Φασούλι το Φασούλι, γεμίζει το σακούλι...
@Ανώνυμος (δηλαδή Γιώργος)
Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεββάτι! Ποια βρε αθεόφοβε ήταν "τα πολλά ψέματα που είπαμε ως εδώ";!
Ένα λάθος έκανα κι εγώ ο άμοιρος, και εσύ μου το βάφτισες "ψέμα"! Ας είναι, με τέτοια θέματα που χαρίζεις στο "ας μπούμε σε μια τάξη", χαλάλι σου. Εδώ θα είμαστε και θα σε φιλοξενούμε.
[Λοιπόν. Κι εγώ τώρα κατάλαβα το λάθος μου. Ο Γιώργος μου είχε στείλει τα τελικά θέματα και δεν είχα προσέξει ότι σε αυτά δεν συμπεριλαμβανόταν και το "επίμαχο". Εξού και η παρεξήγηση]
Στην ουσία τώρα. Η απόρριψη του θέματος δείχνει στην πράξη πόσο δύσκολο είναι το έργο της αλλαγής της όποιας εκπαιδευτικής παράδοσης. Επιβεβαιώνει δηλαδή τα όσα σχολίαζε ο Βαγγέλης στην προηγούμενη δημοσίευση.
Ερώτηση: Τί ακριβώς εννοεί το άρθρο που αναφέρεις Γιώργος, όταν λέει "πρωτότυπα" θέματα; Γιατί λογικό μου φαίνεται, οτιδήποτε πέρα από τα συνηθισμένα να δέχεται αρκετές πιέσεις από την υπάρχουσα νοοτροπία. Εννοεί συγκεκριμένα, θέματα σαν αυτό που προσέφερες;
Περιττό βέβαια να πω ότι τα data που μας υπόσχεσαι, τα περιμένω πως και πως...
Γιώργος Φ προς Χρυσόστομο:
Εννοεί θέματα όπως το ακόλουθο που συνθέτουν μόνοι οι αξιολογητές: «το φως ταξιδεύει από την πόλη Α στην Β. Οι πόλεις απέχουν 6000km. Αν το φως κινείται με 300000km/h, πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να φτάσει από την Α στην Β;»
Χρυσόστομε μπορώ να το «προχωρήσω» λίγο:
«πρωτότυπο» θέμα, είναι αξιολογικό περιβάλλον, έξω από το συγκεκριμένο «παράδειγμα» που εφαρμόζεται κάποια χρονική περίοδο στις αξιολογικές πρακτικές. Ενδεχομένως να είναι καινοτομικό αν στοχεύει στη δημιουργία νέου «παραδείγματος». Πιθανόν όμως να μη σχετίζεται με εναλλακτικές διδακτικές, μαθησιακές και αξιολογικές πρακτικές, αλλά να επιδιώκει επιδερμικό εντυπωσιασμό της σχολικής κοινότητας.
Δυο αντιθετικά παραδείγματα:
Ένα περιβάλλον με γριφώδη διατύπωση που στοχεύει σε τεχνητή διασύνδεση ασχέτων μεταξύ τους πεδίων, δεν αποσκοπεί πάντα στην διευκόλυνση και την αξιολόγηση ικανοτήτων αναπαράστασης του φυσικού κόσμου, που είναι ζητούμενο της διδασκαλίας στη φυσική. Π.χ. ένας παρατηρητής παρακολουθεί την πτώση αντικειμένου που αλλάζει την ταχύτητά του κατά 9,83m/s σε κάθε δευτερόλεπτο πτώσης. Είναι βαριά ή ελαφρά ντυμένος ο παρατηρητής; Στον προηγούμενο γρίφο, η κοινότητα των δασκάλων-αξιολογητών μάλλον θεωρεί ότι οι μαθητές πρέπει να είναι ικανοί να συνδέσουν τον αριθμό 9,83 με αυξημένη επιτάχυνση βαρύτητας. Και από ‘κει με τους πόλους, αφού αυτό τονίζεται εμφατικά στη διδασκαλία. Η δυσκολία που αξιολογείται, είναι η σύνδεση πόλοι-κρύο-ρουχισμός. Οι επιπλέον διευκρινήσεις δεν διευκολύνουν αλλά «προδίδουν» τον γρίφο.
Αντίθετα, ένα μαθησιακό-αξιολογικό περιβάλλον που διερευνά τις μεθοδολογίες και τη φύση της επιστήμης μπορεί να χαρακτηριστεί καινοτομικό. Π.χ. οι ακόλουθες μετρήσεις μιας ομάδας μαθητών, αφορούν τις τιμές των γωνιών πρόσπτωσης και ανάκλασης «ακτίνας λέιζερ» πάνω σε επίπεδο καθρέπτη: (72,5 μοιρες - 72,5 μοιρες), (53 μοιρες –53μοιρες ), (34 μοιρες –33,4 μοιρες), (4 μοιρες –5 μοιρες), (1 μοιρες –2 μοιρες). Οι μαθητές συμπεραίνουν ότι ο νόμος του Ευκλείδη «γωνία πρόσπτωσης = γωνία ανάκλασης», δεν ισχύει για μικρές γωνίες. Ποια είναι η άποψή σας; Εξετάζοντας τα μοιρογνωμόνια που χρησιμοποίησαν οι προηγούμενοι μαθητές, διαπιστώσατε ότι μετράνε με ακρίβεια μιας μοίρας.
Εδώ τα συμφραζόμενα (σε τι παραπέμπει η «ακρίβεια μέτρησης») δεν είναι οικεία. Θα πρέπει λοιπόν να διευκρινιστεί τι εννοεί ο αξιολογητής με τον όρο «ακρίβεια μέτρησης». Θα «διυλιστεί» από τη σχολική κοινότητα (φροντιστές, «φυσικάρες») αν έχει νόημα μέτρηση με τιμή 33,4 μοιρες με τα συγκεκριμένα μοιρογνωμόνια. Θα πρέπει να παρατεθεί εικόνα με την κλίμακα του μοιρογνωμονίου. Και όλα αυτά με απαιτητή την οικονομία διατύπωσης!
Ένα σχόλιο να κάνω παρόλο που δεν είμαι στο χώρο της εκπαίδευσης… Μου χτύπησε ευχάριστα η εξής φράση ”…να εξοικειώσουμε όχι τόσο με την εμπέδωση της πληροφορίας, όσο με τη διαχείρισή της...”.
Γιατί πολλές φορές που αναρωτιέμαι για την κληρονομιά που μου άφησε το πανεπιστήμιο, πέρα από τις βασικές γνώσεις, συμπεραίνω πως είναι ακριβώς αυτό που λες. Ένας τρόπος σκέψης και μια ικανότητα διαχείρισης της πληροφορίας. Και είναι πολύτιμη ικανότητα το να μπορείς να επιλέγεις μες στον ωκεανό της πληροφορίας αυτό που έχεις ανάγκη όπως και να το επεξεργάζεσαι με εύστοχο τρόπο. Αυτό όμως πρέπει πρώτα να στο μάθουν και μετά να το καλλιεργήσεις, αν θες μεθαύριο να στέκεσαι στα πόδια σου επαγγελματικά.
Γιατί να μη μπορούμε να λέμε το ίδιο και για το γυμνάσιο/ λύκειο;
Για το Βαγγέλη.
"Αν τώρα, όλα τα θέματα των Πανελλαδικών στη Φυσική τις επόμενες χρονιές έχουν το σκεπτικό που ζητάς/άμε, ναι, η αλλαγή θα επέλθει πολύ γρήγορα"
Ναι αυτό υποστηρίζω, με μια μικρή διαφορά: Δεν σημαίνει ότι ξαφνικά θα αλλάξουμε τα πάντα. Βάζουμε φέτος μια ερώτηση που να δείχνει την νέα κατεύθυνση (10 μόρια μόνο), του χρόνου μπαίνει και μια ερώτηση εργαστηριακή (να δεις πόσο θα χρησιμοποιηθεί το εργαστήριο την επόμενη χρονιά...) και έτσι ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ οδηγούμαστε στο νέο.
Προφανώς το πρόβλημα, είναι πρόβλημα εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά πού να την βρούμε;
Για το Γιώργο Φ.
"Τώρα πλάκα με κάνεις;"
Χρυσόστομε, σα να έχει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα το blog σου. :)
Αντιγράφω από σημερινό έγγραφο, σχετικό και με το post σου:
Μαρούσι, 19/6/2008
α.π. 80350 /Γ2
"...Αντίγραφα των θεμάτων των τεστ, των πρόχειρων διαγωνισμάτων καθώς και της ύλης στην οποία εξετάστηκαν οι μαθητές θα κοινοποιούνται στο Σχολικό Σύμβουλο ειδικότητας, ο οποίος θα συντάσσει μηνιαία έκθεση με τις παρατηρήσεις, τα σχόλια και τις πιθανές παρεμβάσεις του, την οποία και θα διαβιβάζει στον Προϊστάμενο Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης. Ο Προϊστάμενος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, αφού λάβει γνώση των εκθέσεων, θα τις διαβιβάζει στον Περιφερειακό Διευθυντή..."
Συνεπώς: πρέπει να βάλουμε οπωσδήποτε και τους Σχολικούς μας Συμβούλους στην κουβέντα.
Χρυσόστομε, είδες άμα έχεις guest star σαν τον Γ.Φ τι γίνεται στα σχόλια- χα χα! Με έχετε κάνει να θυμηθώ όλους τους φυσικούς γρίφους που μου έβαζε ο μπαμπάς μου -"το αεροπλάνο πετάει με τόση ταχύτητα και κάνει τόσο χρόνο και μπλα- μπλα- μπλα, τι χρώμα είναι η αρκούδα που βλέπει";- που έπρεπε να υπολογίσεις την επιτάχυνσης της βαρύτητας για να καταλάβεις ότι το αεροπλάνο πετά σε κάποιο πόλο και άρα η αρκούδα είναι λευκή!
Με τέτοια θέματα -χωρις πλάκα- θα καιγόταν πολύς κόσμος που δεν ξέρει τι να κάνει τη ριμάδα τη θεωρία που έμαθε! Αλλα απ' την άλλη η φυσική δεν είναι σαν τη Γεωμετρία που και χωρίς να στο πουν την εφαρμόζεις σε καθημερινά πράγματα (και για να νικάς στο μπιλιάρδο- βασικό)! Και πριν φτάσεις να βάλεις θέματα αξιολόγησης τέτοιου χαρακτήρα, πρέπει να έχεις κάνει και ανάλογη διδασκαλία- πάνω στην εφαρμογή της πληροφορίας και όχι απλά της αποστήθισής της.Εδώ σε θέλω κάβουρα να μου πεις τι γίνεται στην τάξη σου όταν παραδίδεις (όχι εσύ Γ.Φ, ο συνάδελφος που σου έκοψε την άσκηση)...
Με συγχωρείτε που διακόπτω τη συζήτηση...
...αλλά...
διακόπτω κι εγώ λίγο για καλοκαίρι και πέρασα να ευχηθώ.
Μένω με τη χαρά που σας βρήκα, εκπαιδευτικούς ζωντανούς να αγωνιάτε για αυτό που θα έπρεπε να ήταν κοινή αγωνία όλων μας των εκπαιδευτικών.
Στις διακοπές μου δεν παίρνω ,αζί μου υπολογιστή. Ξαπλώνω, όμως, στον ήλιο και παριστάνοντας την μπαταρία ελπίζω πως επαναφορτίζομαι. Συνήθως επιστρέφω το Σεπτέμβρη με επικίνδυνες ιδέες προς εφαρμογήν...να, ένα πράμα σαν τα θέματα της Φυσικής του Χρυσόστομου! ( Παρεμπιπτόντως, συμφωνώ με το Δ.Μάργαρη. Σιγά σιγά μπορούν να παίρνουν θέση - αλλά και η διδασκαλία να προσαρμόζεται σ' αυτή την κατεύθυνση..)
Να είστε όλοι καλά!
Καλημέρα
Είναι σωστή και λείπει από την εκπαίδευση αυτή η προσέγγιση διδασκαλίας, το να ανακαλύπτουν τα παιδιά μόνα τους τη γνώση μέσα από την προσεκτικά προετοιμασμένη παροχή πληροφοριών από το δάσκαλο.
Δεν στέκει βέβαια μόνη της ως εκπαιδευτική πρακτική, παρά μόνο σε συνδυασμό με άλλες. Θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι σε ένα διαγώνισμα, πιστεύω σε καμία περίπτωση να είναι όλο το διαγώνισμα αυτό.
Ενδιαφέρον Blog
Δημοσίευση σχολίου