Και ναι λοιπόν διαδικτυακέ μου φίλε,
επιτρέπεται να αντιγράψεις κείμενα αυτού του blog,
αρκεί να κάνεις σαφή αναφορά στη πηγή:

didaskw.blogspot.com

Καλό διάβασμα...

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Εκπαιδευτικός κάνει το σουτ: Μπλογκάρει και μέσα!

Δεν έχω ιδέα αν έγινε σαφές από τον τίτλο. Η δημοσίευση αυτή αφορά τη χρήση ιστολογίων (blogs) από συνάδελφους εκπαιδευτικούς.

Σχετικά με το θεωρητικό κομμάτι, αισθάνομαι πως ότι είχα να πω το είπα μη σου πω το παράκανα κιόλας... Εννοώ ότι σχετικά πρόσφατα έγραψα αφενός μεν μερικές ιδέες για το πώς μπορούν τα ιστολόγια να εφαρμοστούν στην εκπαίδευση, αφετέρου δε και τους λόγους για τους οποίους εγώ θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι ανάγκη.

Αρκετά όμως με τις θεωρίες το πολύ το κυρελέησον το βαριέται και ο πάτερ xrysostomos.

Ας μιλήσουμε λοιπόν και επί του πρακτέου: τί πρέπει να εξασφαλίσει ένας εκπαιδευτικός προκειμένου να φτιάξει το δικό του ιστολόγιο;

Οι προϋπάρχουσες ιδέες των περισσοτέρων λένε ότι το να φτιάξεις ένα ιστολόγιο απαιτεί ορισμένες τεχνικές γνώσεις, αυτές που ο μέσος εκπαιδευτικός δεν έχει. Διαφωνώ. Το να φτιάξεις συνάδελφε ένα ιστολόγιο δεν απαιτεί πολλές περισσότερες γνώσεις από ότι χρειάζεται το να στέλνεις email και αν κρίνω από το inbox μου, σε αυτό τα καταφέρνεις μια χαρά.

Από την άλλη ο φίλος Νίκος Δαπόντες πιστεύει πως για να φτιάξεις ένα ιστολόγιο πρέπει "να έχεις κάτι να πεις". Δεν ξέρω αν συμφωνώ.

Πρώτον, είτε λιγότερο είτε περισσότερο όλοι έχουμε κάτι να πούμε. Κι εγώ, πριν ξεκινήσω το "Ας μπούμε σε μια τάξη", σκεπτόμουν "και τί στο καλό θα βρίσκω να γράφω κάθε τόσο;". Και τώρα έχω καβαντζωμένο ένα αρχείο με ιδέες που θέλουν κανά δίμηνο για να εκφραστούν!

Και δεύτερον, το αγώγι τραβά τον αγωγιάτη. Ξεκινάς το ιστολόγιο σου και στη πορεία σου σκάνε ιδέες "Ρε συ και γι' αυτό αξίζει να γράψω στο blog!". Στο κάτω κάτω, μη ξεχνάς ότι κάνουμε μια δουλειά που αν έχεις τα μάτια για να τα δεις οι ιδέες και οι προβληματισμοί σκάνε βροχή - να ναι καλά οι μαθητές μας, αυτοί οι εμπνευσμένοι πιτσιρικάδες με τους οποίους συν-εργαζόμαστε...

Λοιπόν. Νομίζω πως οι απαιτήσεις ενός ιστολογίου είναι πρώτον αρκετός χρόνος και δεύτερον μπόλικη διάθεση για μάθηση. Σιγά το νέο θα μου πεις, αυτά τα δύο πάντα πάνε μαζί...

Το ιστολογείν σε μαθαίνει αρκετά. Γνωσεις που ξεκινούν από το πώς κινείσαι σε μια κοινότητα που τουλάχιστον καταρχήν υπάρχει μόνο μέσα από πληκτρολογημένα κείμενα, γνώσεις που φτάνουν μέχρι την ουσία του web2.0 της μορφής που έχει πάρει δηλαδή το διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια.

Και το να μαθαίνεις θέλει φυσικά χρόνο πολύ περισσότερο από όσο υπολογίζει ο μέσος έλληνας συγγραφέας αναλυτικών προγραμμάτων - τέλος πάντων...

Αξίζει όμως.

Και πώς μπορεί κανείς να ξεκινήσει; Σε αυτή τη δημοσίευση του, ο συνάδελφος από την πρωτοβάθμια Γρηγόρης Ζερβός δίνει αρκετές χρήσιμες συμβουλές και ένα φύλλο εργασίας που θα σε βοηθήσει να κάνεις την αρχή.
Ρίξε και μια ματιά στο παρακάτω βίντεο της σειράς Commoncraft, δίνει ορισμένες απαντήσεις και αν δεν σε καλύπτει κι εμείς εδώ είμαστε, μην ανησυχείς!



Το σημαντικότερο όμως δεν είναι τόσο οι πρακτικές συμβουλές, όσο ο στόχος. Το βίντεο μιλά για τα ιστολόγια ως ένα μέσο να δημιουργηθούν "κοινότητες ανθρώπων που εμπνέουν και δίνουν κίνητρα ο ένας στον άλλο". Και δεν κάνει καθόλου λάθος.

Άσε που αυτό είναι που πάνω από όλα χρειάζεται η εκπαίδευση στη χώρα μας.

buzz it!

3 σχόλια:

Ε. Στάμου είπε...

Όταν πρωτοάρχισα με το ιστολόγιό μου ένιωθα ότι μου καταβρόχθιζε όλο μου το χρόνο, γιατί είχα και πολλές δυσκολίες στο να το στήσω, μέχρι να μάθω. Στην πορεία με συνεπήρε. Είχα την αίσθηση ότι κτίζω ένα σπίτι, όπως ακριβώς μου αρέσει και έχω ένα χώρο εντελώς προσωπικό μου. Βέβαια, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο χρόνος που πρέπει να διαθέσει κάποιος για να εξασφαλίσει αυτή την επικοινωνία "δια-blog-ικά" είναι πολύς και δεν μπορεί να συγκριθεί με την ανάπτυξη σχέσεων σε διαπροσωπικό επίπεδο και την κατά μέτωπον επικοινωνία που αναπτύσσεται στο χώρο του σχολείου. Όμως, εγώ προσωπικά, έμαθα πολλά μέσα απ` αυτή τη δραστηριότητα. Επικοινωνώ και μοιράζομαι ιδέες με ανθρώπους με τους οποίους ποτέ δε θα συναντιόμουν, π.χ. μαζί σου και με άλλους και έχω την αίσθηση ότι είναι σαν να τους ξέρω γιατί μοιραζόμαστε κοινές έγνοιες και κοινά ενδιαφέροντα. Και ασφαλώς βοηθούμε ο ένας τον άλλο στο να γίνουμε καλύτεροι στη δουλειά μας. Όλο αυτό έχει τη γοητεία του!

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Λοιπόν Χρυσόστομε μεγάλη αλάηθεια είναι αυτό που λες"Και δεύτερον, το αγώγι τραβά τον αγωγιάτη. Ξεκινάς το ιστολόγιο σου και στη πορεία σου σκάνε ιδέες "Ρε συ και γι' αυτό αξίζει να γράψω στο blog!". Στο κάτω κάτω, μη ξεχνάς ότι κάνουμε μια δουλειά που αν έχεις τα μάτια για να τα δεις οι ιδέες και οι προβληματισμοί σκάνε βροχή - να ναι καλά οι μαθητές μας, αυτοί οι εμπνευσμένοι πιτσιρικάδες με τους οποίους συν-εργαζόμαστε..."
Το έχω πάθει; και ξέρω για τι πράγμα μιλάς.

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Μια μικρή βοήθεια και μια απολογία...

Τα δημοφιλεστερα μαθηματα