Για λόγους που θα καταλάβεις σύντομα, μόλις σήμερα το μεσημέρι γύρισα από το σχολείο, αναζήτησα πληροφορίες σχετικά με τον όρο "τραγωδία".
Όπως το συνηθίζω τελευταία, στράφηκα προς τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia.
Αντιγράφω τις πρώτες λέξεις από το λήμμα tragedy:
"In a figurative sense a tragedy [...] is any event with a sad and unfortunate outcome, but the term also applies [...] to a form of drama ..."
Any event with a sad and unfortunate outcome.
Τραγωδία λοιπόν ήταν αυτό που έγινε σημερα στο σχολείο.
Ας το παραδεχτώ, ήταν μία τραγωδία.
Ήταν ένα event with a sad and unfortunate outcome.
Ήταν μία τραγωδία.
Όλες οι λέξεις ταιριάζουν μια χαρά.
Ήταν τραγωδία.
Τριάντα ζευγάρια μάτια να περιμένουν να δούνε πείραμα και το κωλοπείραμα να μην "πετυχαίνει".
Πρώτη φορά μίσησα τόσο πολύ ένα μπαλόνι...
Ηθικό δίδαγμα: ακόμη και το πώς πέφτει μια κιμωλία να θες να δείξεις στους μαθητές σου, δοκίμασε το νωρίτερα στο σπίτι. Μπορεί να σου τύχει τη μέρα που οι κιμωλίες απέκτησαν αυτοπεποίθηση!
5 σχόλια:
Οχ! Κατι μου θύμισες...
Να πως μπορείς να νιώσεις αμήχανα μπροστά στα παιδιά! Από την άλλη όμως μπορείς να το ρίξεις και στο χιούμορ...
Δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση χρειαζόταν περισσότερη προετοιμασία του εκπαιδευτικού ώστε να γνωρίζει πώς να κάνει το πείραμα να πετύχει?
Το λυπηρό τέλος προκύπτει από το γεγονός οτι οι μαθητές δεν έμαθαν αυτό που περίμεναν να μάθουν,
από το οτι ο δάσκαλος ένιωσε πως οι μαθητές σκέφτηκαν γι αυτόν πως δεν ήταν "εντάξει" μιας και δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένος, από το οτι το μπαλόνι "απέκτησε ξαφνικά αυτοπεποίθηση" (...),
από τι?
@ανώνυμος
ναι, χρειαζόταν περισσότερη προετοιμασία του εκπαιδευτικού. Για να κάνει το πείραμα "να πετύχει".
Αξιοσημείωτο αυτό,ε? Στη Φυσική κάνουμε πειράματα. Στη διδασκαλία της Φυσικής κάνουμε πειράματα "να πετύχουν".
Το λυπήρο τέλος προκύπτει κυρίως από το 2ο από αυτά που αναφέρεις. Αισθάνομαι πολύ άσχημα όταν δεν ανταποκρίνομαι στο συμβόλαιο που παίζει με τους μαθητές (αξιολόγηση εκπαιδευτικών; Μα δεν χρειάζεται, ήδη 30 αξιολογητές είναι αρκετοί!)
Και ενώ ένα "αποτυχημένο" πείραμα όπως αυτό με το μπαλόνι μπορεί να είναι τέλειο για να δούμε μια ωραία εικόνα περί επιστήμης, εν προκειμένω απλά μας κατέστρεψε την εικόνα του κύριου "που είναι ειδήμονας και μας δείχνει ωραία πειράματα"...
Με λίγα λόγια, η άποψη μου είναι ότι το συμβόλαιο μου με την Ε'Δημοτικού -έχει σημασία η ηλικία- συμπεριλαμβάνει και το ρόλο του "ειδήμονα", οπότε και το λυπηρό προέρχεται από την παραβίαση του συμβολαίου από την πλευρά μου.
Το λυπηρό τέλος προκύπτει από το γεγονός οτι οι μαθητές δεν έμαθαν αυτό που περίμεναν να μάθουν;
Όχι. Λίγες είναι οι δυνατότητες μας να καταλάβουμε αν οι μαθητές "έμαθαν αυτό που περίμεναν να μάθουν", οπότε συνήθως γλιτώνουμε τις τύψεις!
Το λυπηρό τέλος προκύπτει από το οτι το μπαλόνι "απέκτησε ξαφνικά αυτοπεποίθηση;"
Όχι. Είμαι φυσικός: ένα μπαλόνι με αυτοπεποίθηση δίνει ενδιαφέρον στη ζωή μου, όχι αισθήματα λύπης!
Δημοσίευση σχολίου