Και ναι λοιπόν διαδικτυακέ μου φίλε,
επιτρέπεται να αντιγράψεις κείμενα αυτού του blog,
αρκεί να κάνεις σαφή αναφορά στη πηγή:

didaskw.blogspot.com

Καλό διάβασμα...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Όταν οι μαθητές παρουσιάζουν το έργο τους...

Τα παρακάτω λόγια είναι μια προσωπική προσπάθεια μετάφρασης ενός ενδιαφέροντος άρθρου γραμμένου στα αγγλικά, που βρήκα στο ιστολόγιο του Rolfe Schmidt. Προσφέρει μια καλή επιχειρηματολογία για να παροτρύνουμε πιο συχνά τους μαθητές μας να παρουσιάζουν κάτι που έχουν μάθει κάτι που, κακά τα ψέμματα συνάδελφε, στην ουρά των προτεραιοτήτων μας βρίσκεται στο βάθος...

Τέλος πάντων, εγώ ας κάνω στο πλάι, στο προσκήνιο οι λέξεις του κύριου Rolfe Schmidt:

Από το δημοτικό μέχρι το γυμνάσιο είχα ένα σωρό προβλήματα σε μαθήματα που κανονικά θα έπρεπε να είναι από τα αγαπημένα μου. Μερικές φορές ίσα ίσα τη γλίτωνα.

Τα προβλήματα αυτά θα μπορούσαν να εκφράζονται με δύο μορφές:
• Δεν έκανα την εργασία για το σπίτι
• Δεν έδειχνα το έργο μου

Είμαι αρκετά βέβαιος ότι οι περισσότεροι δάσκαλοι μου θεωρούσαν πως ήμουν τεμπέλης και αδιάλλακτος. Τουλάχιστον αυτό μου είπε ο δάσκαλος της φυσικής. Όμως έκαναν λάθος.

Δεν ήμουν τεμπέλης - διάβαζα πάντα κομμάτια από τα επόμενα κεφάλαια, έλυνα ασκήσεις που δεν μου είχαν ανατεθεί, μόνο και μόνο επειδή τις θεωρούσα διασκεδαστικές. Τις εργασίες για το σπίτι δεν τις έκανα επειδή ήταν βαρετές. Και η σκέψη να περνάω το χρόνο μου βαρετά, ποτέ δεν μου πέρασε από το νου.

Και δεν ήταν αδιαλλαξία αυτό που με εμπόδιζε να παρουσιάζω το έργο μου στις εξετάσεις. Μάλλον ήταν περισσότερο μια παρεξήγηση.

Τώρα βλέπω ότι οι δάσκαλοι έχουν μερικούς πολύ καλούς λόγους να ζητούν από τους μαθητές τους να παρουσιάζουν το έργο τους. Τρεις από αυτούς τους λόγους είναι οι εξής:
1. Η μέθοδος είναι σημαντικότερη από τα αποτελέσματα
2. Η επικοινωνία είναι σημαντικότερη από τα αποτελέσματα
3. Οι δάσκαλοι έχουν αρκετή δουλειά, άρα θα κάνετε καλύτερα εάν το γραπτό σας είναι πιο εύκολο να βαθμολογηθεί…


(το υπόλοιπο κομμάτι του άρθρου
εδώ)


Αλήθεια, πόσο συχνά βάζουμε τους μαθητές μας να παρουσίασουν κάτι που έχουν μάθει; Πόσες φορές σκεφτήκαμε να "χαραμίσουμε" τη διδακτική μας ώρα στις σκέψεις του Βασίλη, της Νατάσσας ή της Χριστίνας;

Στα λάθη και τα επιχειρήματά τους;

Στις επιλογές και τους προβληματισμούς τους;

Και το σημαντικότερο.

Πώς γίνεται, ενώ όλοι εμείς οι ΠΕ4 γνωρίζουμε πόση Φυσική μάθαμε διδάσκοντάς τη (δηλαδή παρουσιάζοντας τη...), να αγνοούμε αυτόν το τόσο αποδοτικό τρόπο μάθησης...;

ΥΓ. Και θα σας προλάβω ρε, όσους είστε έτοιμοι να μου την πέσετε: "Και γίνονται όλα αυτά ρε xrysostome; Θα προλάβουμε με τόση ύλη; ".

Γίνονται, ισχυρίζομαι, γιατί πέρισυ τις είδα να γίνονται:

Εθελοντικές παρουσιάσεις θεμάτων της επιλογής τους, που σχετίζονται με το μάθημα της Βιολογίας, από μαθητές της α' Γυμνασίου.

Παρουσίαστε, αρμ!

Σοβαρά τώρα. Ωραία εμπειρία. Κάποια άλλη στιγμή λέω να τη σχολιάσω εκτενώς. Πιθανότατα όταν φέτος επαναληφθεί...

Στο επανιδείν...

buzz it!

3 σχόλια:

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Χρυσόστομε , θα συμφωνήσω μαζί σου! Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις κάτι είναι να το διδάξεις!

Παναγιώτης Στασινάκης είπε...

Ας καταθέσω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία, πολύ πρόσφατη, πριν από περίπου 2 εβδομάδες.
Ήθελα να κάνω κάποιο μάθημα στη Βιολογία της Β' Λυκείου χρησιμοποιώντας υπολογιστές. Ουσιαστικά κάποια μοντελοποίηση. Έτσι έφτιαξα ένα φύλλο εργασίας και το έδωσα σε 3 συναδέλφους να το δοκιμάσουν.
Το συμπέρασμα και από τους τρεις ήταν το ίδιο: "οι μαθητές δεν θα προλάβουν και δεν θα καταλάβουν".
Έλπιζα κάπου μέσα μου ότι οι μαθητές είναι καλύτεροι γνώστες χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών από τους συναδέλφους, κι έτσι προχώρησα. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό θα έλεγα, πολύ πιο επιτυχές ακόμα και από τις δικές μου φιλόδοξες επιτυχίες. Οι μαθητές κατόρθωσαν να εξοικειωθούν με το πρόγραμμα μέσα σε ένα δεκάλεπτο και μετά να αρχίσουν να πραγματοποιούν το φύλλο εργασίας. Καλύτερα από ότι το είχα υπολογίσει.
Και βέβαια με μεγαλύτερη άνεση από ότι οι συνάδελφοι...
Μάλιστα μας έμεινε και χρόνος από τη διδακτική ώρα για να συνοψίσουμε. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν μπορούσα να προβλέψω αυτή την εξέλιξη.
Οπότε θα συμφωνήσω πως θα πρέπει να χρησιμοποιούμε αρκετές από τις γνώσεις που διαθέτουν οι μαθητές, να εκμεταλλευτούμε τις δεξιότητες και τα ενδιαφέροντά τους.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με τους 'προλαλίσαντες' μιας και τα συμπεράσματα από την προσωπική μου εμπειρία συνάδουν με αυτά που έχουν ήδη αναφερθεί. Θα μπορούσα να γράψω διάφορα για να εξηγήσω το 'γιατί', με βιβλιογραφικές αναφορές για τη γνωστική επεξεργασία που επιτελείται κλπ...

Ωστόσο προτιμώ να σταθώ στην εναλλαγή των ρόλων, που επιτρέπει τη θέαση της μάθησης από άλλο πρίσμα, αυτό του ενεργού μετέχοντος σε μια διαδικασία εν εξελίξει. Αντίθετα η παραδοσιακή μετωπική διδασκαλία έχει για μεγάλο χρονικό διάστημα περιορίσει τους μαθητές μας στο ρόλο του παθητικού δέκτη.

Βέβαια, επειδή τίποτε δεν συμβαίνει από μόνο του, η επιτυχημένη έκβαση τέτοιων έμμεσων διδακτικών πρακτικών εξαρτάται από την προετοιμασία και τη συγκεκριμένη στοχοθεσία του εγχειρήματος ώστε οι 'εναλλακτικές' μαθησιακές δραστηριότητες να είναι πραγματικά εποικοδομη(σ)τικές εμπειρίες για τους μαθητές. Εν τέλει εκτός από 'αρετή και τόλμη' χρειάζεται και σχεδιασμός :-)

Τα δημοφιλεστερα μαθηματα