Ειδική Αγωγή: πόσο μιλάμε και πόσο πράττουμε;

Είμαστε ενάντιοι σε περιπτώσεις περιορισμού της δυνατότητας κίνησης ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες στο κέντρο της πόλης;

Ναι!!

Είμαστε ενάντιοι σε περιπτώσεις διακρίσεων ανάμεσα στους μαθητές μας;

Ναι!!

Είμαστε "διαβασμένοι" σχετικά με τις αλλαγές στη διδασκαλία μας στην περίπτωση που αυτή εμπλέκει μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες;

Ναι!! (ορίστε και η απόδειξη)

Από θεωρία λοιπόν, διαβάζουμε αυτή εδώ τη σελίδα από το βιβλίο και στη συνέχεια απαντούμε στο τετράδιο ασκήσεων με καθαρά γράμματα και χωρίς μουτζούρες - αυτά δυσκολεύουν τη δουλειά μου- την ερώτηση:

"Πόσο σίγουροι είμαστε ότι σκέψεις και συναισθήματα σαν αυτά της μικρής κύπριας Ραφαέλας Χαράτση δεν ευδοκιμούν και σε μαθητές με ειδικές ανάγκες στα σχολεία της Ελλάδας;"


Τα πολλά λόγια είναι περιττά.

Να πώ μόνο τα δέοντα: για την περίπτωση της Ραφαέλας ενημερώθηκα από την αγαπημένη daskaloua, το ιστολόγιο μιας κύπριας συναδέλφου.

Και να προτείνω ως αφετηρία τυχόν προβληματισμών μας, ένα video φτιαγμένο από ανθρώπους ζουν στις Φιλιπίννες και δείχνουν να το έχουν πιάσει το νόημα ναι μιλάω για τα παιδιά που απεικονίζονται στις τελευταίες φωτογραφίες, ένα video εμπνευσμένο από πολύ καλές στιγμές του κινηματογράφου: